Μπορώ να καταλάβω αυτούς που με τον ένα ή με τον άλλο τρόπο «δεν
ασχολούνται με την πολιτική», αυτούς που θα πληροφορηθούν μετά τον
θάνατό του την ύπαρξή του και την απεργία του, αυτούς που μπορεί να πουν
επί του θέματος την μια ή την άλλη άποψη αλλά βασικά δεν ασχολούνται με
αυτά και δεν θα ασχολούνται είτε πάρουν την εξουσία συνταγματάρχες
Έλληνες είτε συνταγματάρχες Γερμανοί είτε συνταγματάρχες εξωγήινοι,
αυτοί θα ασχολούνται με τη δουλειά τους, τα προσωπικά τους, τα
κουτσομπολιά και τα χόμπι τους, πάντως όχι, δεν θα ασχολούνται με την
κοινωνία και την πολιτική, θα παραμένουν φανατικοί ιδιώτες.
Μπορώ να καταλάβω τους σαν τον Ρωμανό, όσους εμπνέει συνολικά και όχι
περιστασιακά και λόγω μόδας ο Ρωμανός, όσους το βλέπουν συνολικά με
όρους ρήξης, όσους το ζουν συνολικά σαν ρήξη.
Μπορώ να καταλάβω δυσκολότερα εμάς, όποιοι κι αν είμαστε εμείς, αυτό το
απροσδιόριστο και ίσως διαρκώς μεταβαλλόμενο αναλόγως ηλικίας και
ταξικών συνθηκών εμείς, που θέλουμε να είμαστε κι εντός κι εκτός κι επί
τ' αυτά, και με τον Ρωμανό αλλά και με τα σπίτια μας, και με τον
αναβρασμό, την οργή και το ξέσπασμά της αλλά τελικά - τελικά και με την
κάποια τάξη, και με την έκρηξη αλλά και με την κοινωνική ειρήνη, και με
το ένα και με το άλλο, και δεν ξέρω τελικά με τί είμαστε, ίσως είμαστε
με τους μπάτσους κατά βάθος, σίγουρα όχι τους τωρινούς, σε καμία
περίπτωση τους κτηνώδεις τωρινούς, αλλά με τους διαχρονικούς ίσως ναι,
κι αύριο που μπορεί να έρθουμε στην εξουσία εμείς ίσως δούμε και τη δική
τους αναγκαιότητα με άλλο μάτι, δεν γίνεται να επικρατεί και αναρχία,
δημοκρατία έχουμε, θεσμούς έχουμε, νόμους έχουμε, το μόνο που μένει
είναι να τους εφαρμόζουμε δίκαια κι ανθρώπινα κι αλληλέγγυα κι αριστερά.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου