Μια ηλίθια καρδιά

Είναι κάποια βράδια σαν αυτό που θέλω να κάτσω στον καναπέ και να κοιτάζω το ταβάνι μέχρι να ξημερώσει...

Είναι αυτή η γαμημένη άπνοια.. δεν φυσά λίγο να πάρει από δω μέσα κάθε άσχημη σκέψη..

Είναι που κάποιες φορές ακόμα σε σκέφτομαι και ας έχουν περάσει χρόνια..

Είναι που τίποτα δεν έμεινε εδώ να μου θυμίζει πως κάποτε ήμουν ευτυχισμένος, πεθαίνω κάθε μέρα στο λίγο μου.. μακριά από τους ανθρώπους.

Είναι εκείνες οι μυρουδιές που δεν μπορείς να ξεχάσεις.. μοναδικές, οικείες, κλείνω τα μάτια και στην αγκαλιά της σκέφτομαι εσένα..


Είμαι ένας γαμημένος μέθυσος και τίποτα παραπάνω.. Κάποιες φορές στη ζάλη του πιοτού σε φέρνω κοντά μου κλείνοντας τα μάτια σε ξένα χέρια..

Ένα τσιγάρο ακόμα και λίγο ουίσκι, απόψε δεν με πειράζει, έχω ανάγκη να σε θυμηθώ.. Τι κρίμα που ξεχνάω σιγά σιγά την μυρουδιά σου..

Ξεχνάω πολλά τον τελευταίο καιρό, ένα μυαλό λίγο πριν την τρέλα, μια καρδιά που φοβήθηκε και κρύφθηκε για να σωθεί, μισό λίτρο ουίσκι και 5 τσιγάρα..

Απόψε δεν λέει να φυσήξει..

Απόψε σίγουρα εκείνη δεν θα 'ρθει..

Είναι από τα γαμημένα βράδια που σου λείπει τόσο η αγκαλιά της λες και τόσο καιρό δεν μπορείς να κοιμηθείς γιατί δεν είναι δίπλα σου..

Δεν ξέρω δικέ μου από ταμπέλες, δεν ξέρω πως λένε αυτήν την τρέλα του να μην μπορείς να κάμεις βήμα μακριά της και παράλληλα να την βλέπεις σαν τον μεγαλύτερο εχθρό σου..

Να σου λέει «ξέρεις εγώ εδώ δεν είμαι για να σου κάνω κακό, απόλαυσε το» και εσύ να φωνάζεις σαν τρελός πως δεν θες να την ξαναδείς..

Είναι εκείνο το σημείο που συνειδητοποιείς πως τελικά το πρόβλημα ξεκινά από σένα τον ίδιο.. Τα έκανες όλα, τα βαρέθηκες όλα, τα έκανες ξανά και ξανά μέχρι να τα σιχαθείς, μέχρι να γίνεις ο γαμάτος της παρέας και εκείνος που καμιά κοπέλα σε σχέση δεν θα ήθελε το αγόρι της να κάνει παρέα.. Και τα έκανες σαν να είναι κάτι φυσικό, η τρέλα η δική σου σε εσένα ήταν το φυσιολογικό..

Εγωιστής, ανασφαλής, κτητικός.. Ένας άνθρωπος που ποτέ του δεν τον ενδιέφερε ο άλλος απέναντί του..

Κάποιοι άνθρωποι είναι καταδικασμένοι να ζουν έτσι. Μόνοι, γιατί μόνο τη μοναξιά τους αγαπούν. Δυστυχισμένοι, γιατί ποτέ δεν ένιωσαν την ευτυχία.

Κάποια γαμημένα βράδια θα σε ήθελα εδώ.. να μην ανταλλάξουμε ούτε μισή κουβέντα, ποτέ δεν χρειαζόμασταν τις λέξεις εμείς οι δύο μωρό μου.

Και στο τέλος τι μένει; Δυο τρεις αναμνήσεις που απλά παρακαλάς ο καιρός να περνούσε λίγο πιο γρήγορα ώσπου να χαθούν και αυτές..

Άσχημο πράμα καρδιές που αγαπήθηκαν να είναι χώρια..

Άσχημο πράμα να την ακούς και να μην κάνεις κάτι για αυτό.. να της λες:

«σώπα, δεν ξέρεις εσύ!»

και κείνη να σου λέει:

«άκου με ηλίθιε! Αυτή είναι, αυτήν περίμενες τόσα χρόνια, τι κάνεις, πού φεύγεις; Γιατί δεν με ακούς;»

και εσύ να κλείνεις τα αυτιά σου και να λες δεν τρέχει τίποτα.

Να λες ιδέα μου είναι, μια πουτάνα ακόμα, ένα γαμήσι ακόμα, δεν ήταν η πιο όμορφη, δεν ήταν η κατάλληλη από χίλιες διαφορετικές απόψεις, δεν δεν δεν... τι στο διάολο δεν καταλαβαίνεις; Άκου με που σου λέω δεν ήταν αυτή η κατάλληλη, ηλίθια καρδιά μου να ξέρεις πως αυτή που αγάπησες αγαπούσε κάποιον άλλον.. Ναι αλήθεια είναι δεν το κατάλαβες, ξέχασα.. Κει μέσα που είσαι χωμένη δεν μπορείς να δεις τα βλέμματα.. Επειδή όμως εγώ μπορώ, ηλίθια καρδιά, έλα να σου πω τούτο και ας σε πειράξει.. Δεν αγαπούσε εσένα, ποτέ δεν σε αγάπησε..

Και κάπως έτσι, απέναντι στέκεται και σε κοιτά λίγο λυπημένη, βλέπεις την τρέλα της την έκαμες κομμάτια, βλέπεις όταν σου φώναζε «Ηλίθιε εγώ εκείνη θέλω» το εννοούσε..

Αυτό που δεν ξέρει η καρδιά και μπορεί να λογιάζει η λογική είναι τα σημάδια.. Και όσο και αν προσπαθείς επειδή ξέρεις πως αυτό το γαμημένο άλλο μισό δεν έρχεται πολλές φορές στη ζωή, όσο και αν προσπαθείς να μην τα δεις, να πεις πως δεν είναι έτσι, στο τέλος για να προστατεύσεις την καρδιά σου πρέπει να βγεις μπροστά.. Θα μου πεις είναι εύκολο ρε καριόλη; Ξέρεις τι είναι να ζεις Ευτυχισμένος με όλα τα γράμματα κεφαλαία; Ξέρεις πως είναι να χάνεσαι στα μάτια της; Να κάνεις σαν αυτούς τους μαλάκες που κοροϊδεύεις;

Και προσπαθείς να δείχνεις σοβαρός απέναντί της ενώ μέσα σου η καρδιά κοντεύει να σπάσει; Ξέρεις τι είναι να μη χάνεσαι σε μια τόσο δα μικρή αγκαλιά; και να λες διάολε! Πώς γίνεται το Θεριό μου να ημερεύει από σένα μισή μερίδα άνθρωπε.. Ξέρεις τι είναι να σου λέει «μίλα μου» και να σιωπάς.. να σιωπάς γιατί κατά βάθος το μόνο πράμα που πρέπει να κάμεις είναι να βρεις το κουράγιο να πεις με ωραίο τρόπο στην καρδιά σου να πάψει να την ΑΓΑΠΑ.

Τι είναι η Αγάπη; Στα αρχίδια μου τι είναι η αγάπη εγώ ξέρω πως αισθανόμουν μέσα στα χέρια της.. πώς; Καλύτερος άνθρωπος.

Κάποια βράδια είναι χαμένα βράδια χωρίς εσένα δίπλα μου.

Δημήτρης Δεγαμινιώτης