Πίσω από τις selfies!

Οι φωτογραφίες είναι η ανάγκη μας να κρατήσουμε ζωντανές κάποιες στιγμές μέσα στο πέρασμα του χρόνου, να δώσουμε εικόνα σε όσα ίσως κάποτε νοσταλγήσουμε ή απλά να τραβήξουμε κάτι που μας αρέσει.
Τον τελευταίο χρόνο περίπου έχουμε κατακλυστεί από ένα τύπο φωτογραφίας αυτό των selfies και αν μας φαίνεται αστείο να φωτογραφίζουμε τον εαυτό μας και την παρέα μας ανά πάσα στιγμή κάποιοι ειδικοί αρχίζουν ήδη να μιλάνε για διάφορους κινδύνους που κρύβονται πίσω από τη νέα μας συνήθεια!


Γενικά διαφωνώ με την υπερέκθεση μας στα social nets γιατί χάνεται η ιδιωτική μας ζωή, ιδιαίτερα στις μικρές ηλικίες που η εμπειρία δεν βοηθάει και τόσο συχνά βλέπουμε υπερβολές που μας κάνουν να βάζουμε τα γέλια...ωστόσο όλοι έχουμε βγάλει τουλάχιστον μια selfie έτσι για το καλό.
Τι γίνεται όμως όταν οι selfies γίνονται σκοπός της ζωής μας;

Πρόσφατα βρέθηκα σε ένα μαγαζί στο κέντρο της Αθήνας, από αυτά τα ζεστά, φιλικά που αρνείται να βάλει wi-fi γιατί σκοπός του ιδιοκτήτη είναι να μιλάνε οι θαμώνες μεταξύ τους και όχι με όσους βρίσκουν στο facebook...ακριβώς απέναντι ένα μαγαζί γεμάτο,με μικρές ηλικίες κυρίως, κοιτάζω αργά-αργά τις παρέες τουλάχιστον 4 στους 5 κρατούν κινητό και ασχολούνται με αυτό...με το που έρχονται οι καφέδες, μπύρες, ποτά αμέσως στήνονται για selfie...το βλέπω ξανά και ξανά...κάνω μια βόλτα στα στενά της Πλάκας...ψάχνω λιγάκι να βρώ τα ίχνη της παλιάς Αθήνας, αυτής που μου λέει ο πατέρας μου πως περπατούσε με τα πόδια μέρα και νύχτα χωρίς να φοβάται...κοιτάζω κάποια νεοκλασσικά σπίτια...γιατί την άφησαν να γίνει τόσο άσχημη αυτή τη πόλη σκέφτομαι για λίγο...πιο κάτω κάποιοι τουρίστες βγάζουν selfie με φόντο το βράχο της Ακρόπολης...

Το ίδιο βράδυ σερφάρω στον υπολογιστή και πέφτω πάνω σε selfies...πόσο εγωκεντρισμό κρύβει τελικά αυτή η νέα μόδα;
Πόσο μίζερο είναι να ζεις για μια selfie...για μια εικόνα...μοιράζομαι τις σκέψεις μου με την κολλητή μου και μου λέει αν θέλεις να γελάσεις έλα από το σπίτι την Παρασκευή...μπαίνω στον πειρασμό να πάω...συναντάω την αδερφή της με δυο φίλες της...
«Έχουμε φωτογράφηση για το facebook μου λένε» και εγώ μένω να τις κοιτάζω με απορία...έχουν κατεβάσει όλη τη ντουλάπα κάτω, ντύνονται, βάφονται, ψήνουν τα μαλλιά τους με την ισιωτική και το σίδερο για μπούκλες, αλλάζουν ρούχα και ποζάρουν για να βγάλουν τη selfie της Παρασκευής...

Τελικά δεν ξέρω αν πρέπει να γελάσω με την αφέλειά μας ή να αρχίσω να παίρνω στα σοβαρά αυτά που φωνάζουν οι επιστήμονες...όπως και να έχει πάντως θα συμφωνήσω πως όλα αυτά πηγάζουν από άλλα κενά που έχουμε μέσα μας...μας λείπουν τελικά αισθήματα γιατί ο άνθρωπος έχει δυο υποστάσεις σάρκα και ψυχή!

Νίνα Γραμματικάκη