Τετάρτη 8 Οκτωβρίου 2014

Αστοχία υλικού


Α
Όταν ένας Έλληνας αποκαλείται «λεβέντης» και «παλικάρι» από πολιτικούς, δημοσιογράφους και πολίτες, ξέρεις πως είναι νεκρός. Οι τρεις οπλίτες είναι νεκροί -από έκρηξη σε σωλήνα όλμου στη διάρκεια ασκήσεων στον Βόλο- και οι ζωές των οικογενειών τους, των φίλων τους και των αγαπημένων τους δεν θα είναι ποτέ πια οι ίδιες.


Δεν θα αναζητήσω τις ευθύνες για την έκρηξη -αστοχία υλικού λένε-, ούτε θα γράψω ύμνους και τσιτάτα για τους τρεις νεκρούς.

Αυτά, ας τα κάνουν άλλοι. Ήδη, τα κάνουν όλοι.


Ο στρατός δικαιολογεί και απώλειες. Το ξέρεις, όταν παρουσιάζεσαι στο στρατό. Το ξέρουν και οι επαγγελματίες στρατιωτικοί και οι οπλίτες θητείας.

Αυτό που δεν ξέρουν οι περισσότεροι -ή δεν μοιάζει να τους απασχολεί ιδιαίτερα- είναι πως ο στρατός είναι ο καλύτερος και πιο ασφαλής τρόπος πλουτισμού.

Όχι για όλους. Για αυτούς που έχουν τον έλεγχο των στρατιωτικών δαπανών.

Γι” αυτό υπάρχουν οι στρατοί: για να γίνονται κάποιοι κροίσοι.

Περιζήτητη η θέση του υπουργού Άμυνας. Αν και στην Ελλάδα μοιάζει απαραίτητος όρος για να γίνεις υπουργός, να μην έχεις κάνει κανονικά την στρατιωτική σου θητεία.

Τα μυστικά κονδύλια και ο μη έλεγχος των κονδυλίων για τον στρατιωτικό εξοπλισμό έκαναν ζάπλουτους πάρα πολλούς ανθρώπους στην Ιστορία του Ελληνικού Κράτους.

Κανείς από αυτούς δεν είχε κάποιο ατύχημα.

Για κανέναν από αυτούς δεν υπήρξε αστοχία υλικού.

Η «αστοχία υλικού» είναι μόνο για τα «παλικάρια» και τους «λεβέντες» που μαθαίνεις τα ονόματά τους, μόνο όταν σκάσει ο όλμος και σκοτωθούν.

Αλλά αυτή είναι μια πολύ παλιά ιστορία στη χώρα μας.

«Όσοι αξίζαν για κρεμάλα στα ψηλά και στα μεγάλα κι οι λεβέντες και οι άντρες μ” αίμα βάψανε τις μάντρες»

pitsirikos 

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου