Θα βουτήξεις;

Οι ψυχές είναι για τα βαθιά,
στα ρηχά πνίγονται, δεν ανασαίνουν.
Οι ψυχές βυθίζονται για να πάρουν ανάσα και να αναδυθούν στο φως, γλιστράνε στον αφρό, χαμογελάνε και βυθίζονται.

Μην φοβάσαι και μην λυπάσαι,
οι ψυχές ξέρουν να κολυμπούν σε ωκεανούς, όνειρα και βλέμματα.
Κι αν βουλιάξεις για λίγο δεν πειράζει,
η αλμύρα αυτή, όταν σε σκεπάζει αναγεννιέσαι , πλένει κάθε πληγή, στεγνώνει κάθε σκέψη.

Αλήθεια μην λυπάσαι, σου φωνάζω,
τα πανιά σου είναι πιο μεγάλα από το καστράκι στην άμμο που σου έφτιαξαν για σπίτι.
Και μου λες ''τα πανιά δεν είναι σπίτι, τα πανιά σχίζονται από τον αέρα'' και σου λέω ''οι ψυχές είναι σπίτι και πανιά και καστράκι και αέρας''.


Οι ψυχές είναι για τα βαθιά,
στα ρηχά πνίγονται,δεν ανασαίνουν.
Και εσύ, κοιτάς τον κόσμο με αυτό το φοβισμένο βλέμμα που σου φόρεσαν σαν μάσκα,
αχ! μια φορά να τον κοίταζες κατάματα!
Nα μην τολμήσεις μια φορά, να διασχίσεις αυτήν την λιμνούλα; πλατσουρίζεις στα ρηχά της ονειρεύοντας μακρινούς ωκεανούς,
αλλά ούτε ένα βήμα πιο πέρα.

Αγναντεύεις τον ίδιο ορίζοντα ξανά και ξανά,
μετρώντας χρώματα, σύννεφα και αντίο.
Κάνεις τις ίδιες ευχές με μάτια κλειστά,
πετώντας ξεχασμένα όνειρα στον ουρανό σου.
Αρνείσαι, να πάρεις την πιο βαθιά σου ανάσα να βουτήξεις και να ξεκινήσεις για αλλού
και λες ''όχι, ο δρόμος δεν είναι σπίτι, ποιος είναι αυτός ο δρόμος?''
και σου λέω ''ο δρόμος οδηγεί στην ψυχή και η ψυχή είσαι εσύ..πως μπορείς να χαθείς? ''.

Για αυτό σου λέω μην φοβάσαι
και αν δεν χαμογελάς για λίγο, μην λυπάσαι.
Είναι που μετράς τα βότσαλα που σε χτύπησαν στα ρηχά σου,
είναι που αυτή η λιμνούλα σου δεν έχει άλλη διαφυγή,
παρά να καθρεφτίζει ξένους ουρανούς στα νερά της
και γίνεται πουλί, σύννεφο, ηλιοβασίλεμα.
Πάντα δανεικές εικόνες, οφθαλμαπάτες ευτυχίας και αυτό το λες ζωή;

Οι ψυχές είναι για τα βαθιά,
στα ρηχά πνίγονται,δεν ανασαίνουν
και εσύ είπες ότι θα φύγεις.
Η λιμνούλα σου έγινε φεγγάρι, χαρταετός, αεροπλάνο, γέλια παιδιών και είσαι ακόμα εδώ,
δεν έχεις άλλα βότσαλα που σε πλήγωσαν να μετράς
και δεν έχεις άλλα όνειρα να πετάξεις για να πιάσουν οι ευχές.

...θα βουτήξεις;

Έρη Αρχάβλη