Τετάρτη 23 Ιουλίου 2014

Το τέλος της ανεμελιάς


Το τέλος της ανεμελιάς

Τα χρόνια της ανεμελιάς περάσανε για όλους...

Μικροί και μεγάλοι, καλούμαστε να αναμετρηθούμε με την πικρή διαπίστωση πως ο δρόμος που διαβαίνουμε δεν έχει γυρισμό.

Τέρμα πλέον τα προσχήματα. Το νερό μπήκε στο αυλάκι του.

Κανείς μας δεν μπορεί να βλέπει πια και να σωπαίνει.

Κανείς μας δεν μπορεί απλώς να παρατηρεί κι έπειτα να επιστρέφει στις δουλειές του.

Κανένας δεν μπορεί να προσπεράσει τον πόνο και την αδικία αυτού του κόσμου.


Ο φόβος έχει κι αυτός ένα όριο. Ένα όριο που το ξεπεράσαμε προ πολλού, δε νομίζεις;

Δεν έχει κανένα νόημα πια να μετράμε τι άλλο μπορούμε να χάσουμε, αφού όλα τα έχουμε ήδη χάσει.

Ακόμα κι αν κάποιοι από εμάς στεκόμαστε παραδόξως όρθιοι στα πόδια μας, πώς μπορούμε να χαμογελάμε όταν όλα γύρω μας καταρρέουν;

Δεν αντέχεται αυτή η πρόσκαιρη προσωπική χαρά, αν δεν μπορεί να γίνει χαρά για όλους…

Χειρότερη κι από μαχαιριά αυτή η χαρά του να στέκεσαι εσύ στα πόδια σου κι οι άλλοι να αργοπεθαίνουν…

Πες μου, αυτήν την χαρά εσύ πώς την αντέχεις;

Χριστίνα Ανδρομέδα 

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου