Οι νίκες του Εθνικού Μετώπου της Μαρίν
Λεπέν με 25% στη Γαλλία, που σημαίνει ότι θα διαθέτει το ένα τρίτο των
Γάλλων βουλευτών στο Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο και του αντιφεντεραλιστικού
Κόμματος της Ανεξαρτησίας του Νάιτζελ Φάρατζ στη Βρετανία με 29% που
κερδίζει τις μισές βρετανικές έδρες, σε συνδυασμό με την άνοδο των
εθνικιστικών και των ξενοφοβικών κομμάτων, αποτελούν σαφή αποδοκιμασία
της βουλιμίας του Βερολίνου να διευθύνει κατά το δοκούν τις τύχες της
Ευρώπης.
Σε πολιτικό επίπεδο, το δεξιό Ευρωπαϊκό Λαϊκό Κόμμα (ΕΡΡ) έχασε 60 έδρες, το Σοσιαλδημοκρατικό (S&D) 7 και 17 έδρες η Συμμαχία των Φιλελεύθερων (ALDE). Δηλαδή τα τρία κόμματα που κυριάρχησαν συνεργαζόμενα την προηγούμενη περίοδο, από 553 έδρες που είχαν περιορίζονται στις 469, σύμφωνα με τα τελευταία προσωρινά στοιχεία. Αυτό σημαίνει ότι αποδοκιμάστηκε ευθέως η πολιτική της λιτότητας και η διαχείριση της κρίσης του ευρώ. Είναι επίσης σαφής η αποδοκιμασία των σοσιαλδημοκρατών συνοδοιπόρων του Βερολίνου στη Γαλλία (μόλις 14%), στην Ελλάδα (8%) και στις περισσότερες χώρες. Οι ευρωσκεπτικιστές χοντρικά θα έχουν 200 από τι 751 έδρες, εκ των οποίων οι 100 είναι των ακροδεξιών (1/7 του Ευρωκοινοβουλίου).
Στο αντίποδα όλων αυτών, η πρωτοφανής πρωτιά του ΣΥΡΙΖΑ στην Ελλάδα στέλνει το μήνυμα της αριστερής αντίδρασης στην πολιτική του Βερολίνου, ενώ η Ευρωπαϊκή Αριστερά (GUE/NGL) αυξάνει κατά δέκα τις έδρες της σε 55, υπερβαίνοντας κατά δύο έδρες την επίσημη δημοσκόπηση του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου.
Είναι σαφές ότι τα κόμματα του νεοφιλελεύθερου τόξου εξακολουθούν να ελέγχουν την Ευρωβουλή και άρχισαν ήδη οι διαπραγματεύσεις για τις θέσεις του προέδρου της Κομισιόν, του προέδρου του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου και του προέδρου του Ευρωπαϊκού Συμβουλίου. Όμως, το σκηνικό έχει αλλάξει, καθώς το Βερολίνο και οι νεοφιλελεύθεροι σύμμαχοι του θα έχουν να αντιμετωπίσουν τα εθνικιστικά και ευρωσκεπτικιστικά κόμματα που έχουν τη δυνατότητα να συμπήξουν πολιτικές ομάδες (25 βουλευτές από 7 χώρες) με αυξημένες πολιτικές αρμοδιότητες.
Η πολιτική ηγεμονία του Βερολίνου στις Βρυξέλλες και στη διαχείριση της κρίσης με τις πολιτικές ασιατοποίησης του ευρωπαϊκού νότου, υπονόμευσης της εθνικής κυριαρχίας και περιφρόνησης της διαφορετικής κουλτούρας των χωρών της διεύρυνσης που δεν έχουν προλάβει να χαρούν την απαλλαγή τους από την σοβιετική κυριαρχία ήταν προκλητική και συχνά αντιδημοκρατική. Και αποδοκιμάστηκε. Είναι χαρακτηριστικό ότι θα περισσότερα εθνικιστικά και ευρωσκεπτικιστικά κόμματα είναι πιο κοντά στις θέσεις που εκφράζει ο Πούτιν για την Ουκρανία και όχι στα παραμύθια των προθύμων της Ουάσιγκτον.
Χωρίς αμφιβολία, από τις πολιτικές συμφωνίες πού θα γίνουν θα καταλάβουμε εάν το Βερολίνο θα βάλει νερό στις νεοφιλελεύθερες πολιτικές του ή θα πάμε σε σκλήρυνση με ότι αυτό συνεπάγεται για την Ευρώπη. Οι εξελίξεις μοιάζουν μοιραίες καθώς η ύφεση συνεχίζεται, επενδύσεις δεν γίνονται και η κοινωνική ένταση συνεχίζει να διογκώνεται.
Σε πολιτικό επίπεδο, το δεξιό Ευρωπαϊκό Λαϊκό Κόμμα (ΕΡΡ) έχασε 60 έδρες, το Σοσιαλδημοκρατικό (S&D) 7 και 17 έδρες η Συμμαχία των Φιλελεύθερων (ALDE). Δηλαδή τα τρία κόμματα που κυριάρχησαν συνεργαζόμενα την προηγούμενη περίοδο, από 553 έδρες που είχαν περιορίζονται στις 469, σύμφωνα με τα τελευταία προσωρινά στοιχεία. Αυτό σημαίνει ότι αποδοκιμάστηκε ευθέως η πολιτική της λιτότητας και η διαχείριση της κρίσης του ευρώ. Είναι επίσης σαφής η αποδοκιμασία των σοσιαλδημοκρατών συνοδοιπόρων του Βερολίνου στη Γαλλία (μόλις 14%), στην Ελλάδα (8%) και στις περισσότερες χώρες. Οι ευρωσκεπτικιστές χοντρικά θα έχουν 200 από τι 751 έδρες, εκ των οποίων οι 100 είναι των ακροδεξιών (1/7 του Ευρωκοινοβουλίου).
Στο αντίποδα όλων αυτών, η πρωτοφανής πρωτιά του ΣΥΡΙΖΑ στην Ελλάδα στέλνει το μήνυμα της αριστερής αντίδρασης στην πολιτική του Βερολίνου, ενώ η Ευρωπαϊκή Αριστερά (GUE/NGL) αυξάνει κατά δέκα τις έδρες της σε 55, υπερβαίνοντας κατά δύο έδρες την επίσημη δημοσκόπηση του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου.
Είναι σαφές ότι τα κόμματα του νεοφιλελεύθερου τόξου εξακολουθούν να ελέγχουν την Ευρωβουλή και άρχισαν ήδη οι διαπραγματεύσεις για τις θέσεις του προέδρου της Κομισιόν, του προέδρου του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου και του προέδρου του Ευρωπαϊκού Συμβουλίου. Όμως, το σκηνικό έχει αλλάξει, καθώς το Βερολίνο και οι νεοφιλελεύθεροι σύμμαχοι του θα έχουν να αντιμετωπίσουν τα εθνικιστικά και ευρωσκεπτικιστικά κόμματα που έχουν τη δυνατότητα να συμπήξουν πολιτικές ομάδες (25 βουλευτές από 7 χώρες) με αυξημένες πολιτικές αρμοδιότητες.
Η πολιτική ηγεμονία του Βερολίνου στις Βρυξέλλες και στη διαχείριση της κρίσης με τις πολιτικές ασιατοποίησης του ευρωπαϊκού νότου, υπονόμευσης της εθνικής κυριαρχίας και περιφρόνησης της διαφορετικής κουλτούρας των χωρών της διεύρυνσης που δεν έχουν προλάβει να χαρούν την απαλλαγή τους από την σοβιετική κυριαρχία ήταν προκλητική και συχνά αντιδημοκρατική. Και αποδοκιμάστηκε. Είναι χαρακτηριστικό ότι θα περισσότερα εθνικιστικά και ευρωσκεπτικιστικά κόμματα είναι πιο κοντά στις θέσεις που εκφράζει ο Πούτιν για την Ουκρανία και όχι στα παραμύθια των προθύμων της Ουάσιγκτον.
Χωρίς αμφιβολία, από τις πολιτικές συμφωνίες πού θα γίνουν θα καταλάβουμε εάν το Βερολίνο θα βάλει νερό στις νεοφιλελεύθερες πολιτικές του ή θα πάμε σε σκλήρυνση με ότι αυτό συνεπάγεται για την Ευρώπη. Οι εξελίξεις μοιάζουν μοιραίες καθώς η ύφεση συνεχίζεται, επενδύσεις δεν γίνονται και η κοινωνική ένταση συνεχίζει να διογκώνεται.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου