Τόσα χρόνια ψευδοευδαιμονίας έκρυβαν τα ψεύτικα χαμόγελα, τους λόγους που κάποιος μπορεί να θέλει να είναι “φίλος” σου. Άλλος από συμφέρον, άλλος γιατί δεν είχαν σφίξει οι κώλοι, έμενε κοντά σου ίσως επειδή αρκούσε το “περνάω καλά”, χωρίς παραπάνω δέσιμο. Ούτως ή άλλως το υπαγόρευε και το life-style, το “φαίνεσθαι” είχε μεγαλύτερη αξία από το “είναι”. Ακόμη περισσότερη αξία έδιναν στο “έχειν”.
Επομένως ακόμη χειρότερα για σένα αν είχες λεφτά και οι φίλοι σου παινεύονταν γι’ αυτό, γιατί έκανες χατίρια. Τα ίδια πάνω-κάτω ισχύουν και για τις ερωτικές σχέσεις. Αν ήσουν ο…κιμπάρης που έκανε δωράκια και ήθελες να την έχεις “βασίλισσα”, παίζοντας και οι δύο ρόλους, τότε πολύ πιο εύκολα αυτή την περίοδο αν έμεινες άνεργος ή δεν έχεις χρήματα για τα λάδια της Cayenne, να έμεινες μπακούρι.
Ακόμη, μιλώντας από προσωπική εμπειρία, δεν θέλει και πολύ να ανακαλύψεις ότι φίλος σου που γνωρίζεστε χρόνια κι έχετε μοιραστεί στιγμές, είναι κατά πεποίθηση φασίστας, απλά του δόθηκε η λαβή με την άνοδο του φασισμού και την συντηρητικοποίηση της κοινωνίας, να το εκφράσει σε όλη του την “μεγαλοπρέπεια”. Γιατί μπορεί να έχεις αποδεχθεί την ασυμφωνία σε κάποιες απόψεις, αλλά δεν μπορείς να φανταστείς ότι τον παρασέρνει τόσο πολύ ο βούρκος ώστε να τον χάσεις οριστικά.
Επίσης, αν μείνεις άνεργος, πολύ πιθανόν, όσοι εργάζονται να σε απομονώσουν, αφού δεν έχετε τόσα κοινά πια, καθώς δεν μπορείς ν’ ακολουθήσεις στις εξόδους της παρέας. Ή μπορεί και να εργάζεσαι αλλά οι περισσότεροι φίλοι σου όντας άνεργοι να σε κοιτάνε με φθόνο. Όσο κι αν είναι επίπονο να χάνεις ανθρώπους λόγω ότι αποδείχθηκαν κατώτεροι των περιστάσεων ή απλά καλοί ηθοποιοί, όσο κι αν πληγώνεσαι από την απώλεια προσώπων, είναι πολύ πιθανόν αυτό να λειτουργήσει απελευθερωτικά.
Ακόμη είναι μια ευκαιρία να ξεχωρίσεις μέσα από το ρημαγμένο πλήθος, άτομα σαν κι εσένα και εν γένει καλύτερους ανθρώπους, ακριβώς επειδή οι σκάρτοι θέλοντας και μη πέταξαν την μάσκα.
strangejournal
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου