- Βάλε το 1 λίγο να ακούσουμε τα νέα. Τί λέει;
- H Ελλάδα σε χρεοκοπία.
- Α! Βάλε το 2!
- Δυστυχώς επτωχεύσαμεν!
- Ωχ ωχ. Και το 4! Το 4 δεν μπορεί, τα λέει πιο ωραία τα πράγματα.
- Έχει αντίστροφη μέτρηση για την αποπληρωμή της δόσης στο ΔΝΤ.
Κλείστο το ρημάδι! Σφουγγάρια μας κάνανε που απορροφήσαμε πιο καλά την πολιτική πραγματικότητα κι από πολιτικούς αναλυτές. Κι εσύ έχεις δίκιο που επιμένεις για μια ενωμένη Ευρώπη, για τη διασφάλιση των καταθέσεων που με τόσο κόπο έχεις αποταμιεύσει, για τα ευρωπαϊκά ιδεώδη. Κι εσένα συμμερίζομαι που βροντοφωνάζεις για τη χαμένη μας αξιοπρέπεια και καταδεικνύεις τη δουλοπρέπεια μας, που θες να ξεκινήσουμε από την αρχή, χωρίς οφειλές και οφειλέτες.
Το πρόβλημα μου δεν είσαι εσύ, ούτε το ΝΑΙ, ούτε το ΟΧΙ! Το πρόβλημα μου είναι ότι μας διχάζουν και εμείς επιμένουμε να επιρρίπτουμε ευθύνες στον επαναστάτη / βολεμένο γείτονα και ξαφνικά αδιαφορούμε για αυτούς που μας έφεραν σε αυτό το αδιέξοδο. Πλέον δεν μας φταίει το σύστημα, αλλά η κουτσή η Μαρία που τόσα χρόνια έτρωγε από τα ευρωπαϊκά προγράμματα και τώρα το παίζει επαναστάτρια και θα ψηφίσει ΟΧΙ ή ο τάδε φίλος που θα μας προδώσει και θα ψηφίσει ΝΑΙ για να μην του κουρέψουν τα παράνομα λεφτουδάκια του. Καλώς ή κακώς, δημοκρατικά ή μη, κληθήκαμε να εκφράσουμε άποψη σε ένα δημοψήφισμα ελεύθερου θέματος, όπου ο καθένας μας θα απαντήσει στα δικά του ερωτήματα. Εξυμνήσαμε την κυβέρνηση και την αντιπολίτευση για την προσφορά τους, τους θυμώσαμε για τις λαμογιές τους.
Φτάνει πια! Όλοι τα ίδια ζητάμε. Σε ποιόν αρέσει να είναι υπό τον οικονομικό ζυγό ξένων; Και ποιός είναι τέλος πάντων αυτός ο δημοκράτης, που, αυταρχικά, σε βάζει να επιλέξεις ανάμεσα σε ένα ΝΑΙ ή ένα ΟΧΙ, έτσι προσανατολισμένα ώστε να έχουν το ίδιο αντίκτυπο στην Ευρώπη και το ίδιο αποτέλεσμα στις διαπραγατεύσεις;
Τόσα εκατομμύρια Έλληνες υποχρεούνται να χωρέσουν τις απόψεις τους σε μια λέξη. Μα δεν είναι δημοκρατία αυτή, όπως και εμείς δεν είμαστε υπολογιστές για να εκφραζόμαστε σε δυαδικό σύστημα 0 και 1.
Η ευρωπαϊκή μας θέση δεν πρέπει να είναι μονολεκτική, ατομική, διχασμένη. Οι καιροί είναι δύσκολοι για εμφύλιους και όχι γιατί τη Δευτέρα μπορεί να πληρώνουμε με δραχμές κατά τα ΜΜΕ, αλλά γιατί την ίδια ώρα που η Δύση μας κρατάει το βλέμμα καθηλωμένο στις πολιτικές εξελίξεις, αν αποτραβηχτούμε και κοιτάξουμε από την κλειδαρότρυπα της Ανατολής, θα δούμε τόσα άλλα ναι και όχι που πρέπει να πούμε στον Έμπολα - που υπό άλλες συνθήκες θα ήταν πρώτο θέμα στα κανάλια - και θερίζει, σε ανθρώπους εν έτει 2015 που φανατίζονται στο βωμό μιας μοναδικής αλήθειας, σε πολέμους που αναζοπυρώνονται, σε ομήρους που θρηνούν, σε πολιτικά παιχνίδια που εκτυλίσσονται ανενόχλητα στα παρασκήνια, αλλά και σε νέους τρόπους πρόληψης της μετάδοσης του AIDS και άλλων ΣΜΝ, σε νέα φάρμακα για την καταπολέμηση του καρκίνου, σε εθελοντές που βοηθούν πληγείσες περιοχές από πολέμους και φυσικές καταστροφές.
Αν στροβιλίσουμε την υδρόγειο σφαίρα θα διακρίνουμε την ανθρωπιστική, την ηθική, την πνευματική κρίση που τροφοδοτείται από τη σιωπή μας και θεριεύει. Θα δούμε τους βιασμούς, τις κακοποιήσεις, το bullying, τις ληστείες, την καταπάτηση των ανθρωπίνων δικαιωμάτων.
Πού είμαστε όταν πρέπει να διαδηλώσουμε για έναν πιο όμορφο κόσμο με δικά μας επιχειρήματα και όχι πίσω από προσχεδιασμένα συνθήματα ΝΑΙ και ΟΧΙ;
Από πότε η πολύπλευρη παιδεία των Ελλήνων άρχισε να δίνει κλειστού τύπου απαντήσεις; Kαι μήπως εμείς είμαστε εν τέλει αυτοί που δίνουμε το τελεσίγραφο;
Eμένα, λοιπόν, δεν θα μου βάλετε ταμπέλα, ούτε θα με κατατάξετε σε στρατόπεδα. Γιατί η γενιά μου μεγάλωσε με ανοιχτούς ορίζοντες, με ιδεώδη υψηλά, ελεύθερα, δημοκρατικά. Γιατί με έμαθαν να βλέπω πίσω από τις λέξεις και τις επιγραφές, να ψάχνω μόνη μου την αλήθεια, την αυθεντικότητα, τη γνησιότητα. Με ναι και όχι δεν πάει μπροστά ο κόσμος. Κι εμείς είμαστε η γενιά που πρέπει να τον τραβήξει μπροστά, έξω από το βάλτο που έχει περιπέσει.
Γιατί η δημοκρατία χτίζεται με υγιείς διαλόγους, ατέρμονες συζητήσεις, εθελοντισμό, ανθρωπισμό, με το να μαζέψεις το σκουπίδι από την αυλή του γείτονα κι ας σε ''προδώσει'' σε αυτό το -τόσο κρίσιμο πια- δημοψήφισμα.
Έτσι προχωράει ο κόσμος κι εμείς μαζί του. Μόνο αν μείνουμε ενωμένοι σε αυτές τις ''κρίσιμες ώρες'' της Ελλάδας μας θα τιμήσουμε τους Ελύτες, τους Σωκράτηδες και τους Περικλήδες...
Νεφέλη Βούρου
- H Ελλάδα σε χρεοκοπία.
- Α! Βάλε το 2!
- Δυστυχώς επτωχεύσαμεν!
- Ωχ ωχ. Και το 4! Το 4 δεν μπορεί, τα λέει πιο ωραία τα πράγματα.
- Έχει αντίστροφη μέτρηση για την αποπληρωμή της δόσης στο ΔΝΤ.
Κλείστο το ρημάδι! Σφουγγάρια μας κάνανε που απορροφήσαμε πιο καλά την πολιτική πραγματικότητα κι από πολιτικούς αναλυτές. Κι εσύ έχεις δίκιο που επιμένεις για μια ενωμένη Ευρώπη, για τη διασφάλιση των καταθέσεων που με τόσο κόπο έχεις αποταμιεύσει, για τα ευρωπαϊκά ιδεώδη. Κι εσένα συμμερίζομαι που βροντοφωνάζεις για τη χαμένη μας αξιοπρέπεια και καταδεικνύεις τη δουλοπρέπεια μας, που θες να ξεκινήσουμε από την αρχή, χωρίς οφειλές και οφειλέτες.
Το πρόβλημα μου δεν είσαι εσύ, ούτε το ΝΑΙ, ούτε το ΟΧΙ! Το πρόβλημα μου είναι ότι μας διχάζουν και εμείς επιμένουμε να επιρρίπτουμε ευθύνες στον επαναστάτη / βολεμένο γείτονα και ξαφνικά αδιαφορούμε για αυτούς που μας έφεραν σε αυτό το αδιέξοδο. Πλέον δεν μας φταίει το σύστημα, αλλά η κουτσή η Μαρία που τόσα χρόνια έτρωγε από τα ευρωπαϊκά προγράμματα και τώρα το παίζει επαναστάτρια και θα ψηφίσει ΟΧΙ ή ο τάδε φίλος που θα μας προδώσει και θα ψηφίσει ΝΑΙ για να μην του κουρέψουν τα παράνομα λεφτουδάκια του. Καλώς ή κακώς, δημοκρατικά ή μη, κληθήκαμε να εκφράσουμε άποψη σε ένα δημοψήφισμα ελεύθερου θέματος, όπου ο καθένας μας θα απαντήσει στα δικά του ερωτήματα. Εξυμνήσαμε την κυβέρνηση και την αντιπολίτευση για την προσφορά τους, τους θυμώσαμε για τις λαμογιές τους.
Φτάνει πια! Όλοι τα ίδια ζητάμε. Σε ποιόν αρέσει να είναι υπό τον οικονομικό ζυγό ξένων; Και ποιός είναι τέλος πάντων αυτός ο δημοκράτης, που, αυταρχικά, σε βάζει να επιλέξεις ανάμεσα σε ένα ΝΑΙ ή ένα ΟΧΙ, έτσι προσανατολισμένα ώστε να έχουν το ίδιο αντίκτυπο στην Ευρώπη και το ίδιο αποτέλεσμα στις διαπραγατεύσεις;
Τόσα εκατομμύρια Έλληνες υποχρεούνται να χωρέσουν τις απόψεις τους σε μια λέξη. Μα δεν είναι δημοκρατία αυτή, όπως και εμείς δεν είμαστε υπολογιστές για να εκφραζόμαστε σε δυαδικό σύστημα 0 και 1.
Η ευρωπαϊκή μας θέση δεν πρέπει να είναι μονολεκτική, ατομική, διχασμένη. Οι καιροί είναι δύσκολοι για εμφύλιους και όχι γιατί τη Δευτέρα μπορεί να πληρώνουμε με δραχμές κατά τα ΜΜΕ, αλλά γιατί την ίδια ώρα που η Δύση μας κρατάει το βλέμμα καθηλωμένο στις πολιτικές εξελίξεις, αν αποτραβηχτούμε και κοιτάξουμε από την κλειδαρότρυπα της Ανατολής, θα δούμε τόσα άλλα ναι και όχι που πρέπει να πούμε στον Έμπολα - που υπό άλλες συνθήκες θα ήταν πρώτο θέμα στα κανάλια - και θερίζει, σε ανθρώπους εν έτει 2015 που φανατίζονται στο βωμό μιας μοναδικής αλήθειας, σε πολέμους που αναζοπυρώνονται, σε ομήρους που θρηνούν, σε πολιτικά παιχνίδια που εκτυλίσσονται ανενόχλητα στα παρασκήνια, αλλά και σε νέους τρόπους πρόληψης της μετάδοσης του AIDS και άλλων ΣΜΝ, σε νέα φάρμακα για την καταπολέμηση του καρκίνου, σε εθελοντές που βοηθούν πληγείσες περιοχές από πολέμους και φυσικές καταστροφές.
Αν στροβιλίσουμε την υδρόγειο σφαίρα θα διακρίνουμε την ανθρωπιστική, την ηθική, την πνευματική κρίση που τροφοδοτείται από τη σιωπή μας και θεριεύει. Θα δούμε τους βιασμούς, τις κακοποιήσεις, το bullying, τις ληστείες, την καταπάτηση των ανθρωπίνων δικαιωμάτων.
Πού είμαστε όταν πρέπει να διαδηλώσουμε για έναν πιο όμορφο κόσμο με δικά μας επιχειρήματα και όχι πίσω από προσχεδιασμένα συνθήματα ΝΑΙ και ΟΧΙ;
Από πότε η πολύπλευρη παιδεία των Ελλήνων άρχισε να δίνει κλειστού τύπου απαντήσεις; Kαι μήπως εμείς είμαστε εν τέλει αυτοί που δίνουμε το τελεσίγραφο;
Eμένα, λοιπόν, δεν θα μου βάλετε ταμπέλα, ούτε θα με κατατάξετε σε στρατόπεδα. Γιατί η γενιά μου μεγάλωσε με ανοιχτούς ορίζοντες, με ιδεώδη υψηλά, ελεύθερα, δημοκρατικά. Γιατί με έμαθαν να βλέπω πίσω από τις λέξεις και τις επιγραφές, να ψάχνω μόνη μου την αλήθεια, την αυθεντικότητα, τη γνησιότητα. Με ναι και όχι δεν πάει μπροστά ο κόσμος. Κι εμείς είμαστε η γενιά που πρέπει να τον τραβήξει μπροστά, έξω από το βάλτο που έχει περιπέσει.
Γιατί η δημοκρατία χτίζεται με υγιείς διαλόγους, ατέρμονες συζητήσεις, εθελοντισμό, ανθρωπισμό, με το να μαζέψεις το σκουπίδι από την αυλή του γείτονα κι ας σε ''προδώσει'' σε αυτό το -τόσο κρίσιμο πια- δημοψήφισμα.
Έτσι προχωράει ο κόσμος κι εμείς μαζί του. Μόνο αν μείνουμε ενωμένοι σε αυτές τις ''κρίσιμες ώρες'' της Ελλάδας μας θα τιμήσουμε τους Ελύτες, τους Σωκράτηδες και τους Περικλήδες...
Νεφέλη Βούρου
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου