'Ετριξαν οι καναπέδες μας ξαφνικά, εν μέσω καλοκαιρινής ραστώνης. Η λέξη
δημοψήφισμα επισκίασε τα καλοκαιρινά μας μπάνια, τα σχέδιά μας, τις
selfie μας από νησιά μαγικά κι ονειρεμένα.
Μα, ποιοι είμαστε εμείς που θα αποφασίσουμε για το μέλλον μας; Τι άνανδρα πράγματα είναι αυτά; Είμαστε σε θέση, εμείς τα ανθρωπάκια, να σκεφτούμε υπεύθυνα, ψύχραιμα και ανεξάρτητα, κυρίως για τη χώρα μας, τα παιδιά μας, εμάς τους ίδιους;
Εμείς το μόνο που ξέρουμε να κάνουμε είναι να πιστεύουμε τις ειδήσεις, τους δημοσιογράφους, τους ξένους, αααχ Παρίσι, Λονδίνο, Βερολίνο τι πόλεις θεέ μου, πόσο in! Και τώρα πρέπει να βάλω το μυαλό μου να δουλέψει, να κάψει φαιά ουσία (προτιμώ να καίω θερμίδες στα γυμναστήρια για να βγω στις παραλίες) για να αποφασίσω ΕΓΩ τι θέλω. Έλα θεέ και Κύριε, ο Χριστός κι η Παναγία.
Εμείς δεν μάθαμε έτσι ρε φίλε όλα αυτά τα χρόνια. Πώς μας πετάνε τώρα στα μούτρα τη λέξη αυτή; Ώπα, περίμενε αυτά είναι επικίνδυνα πράγματα, θέλουν σκέψη, συζήτηση, ώριμη θεώρηση, αξιολόγηση των συνθηκών.
Δεν θα γίνω εγώ πρόβατο και υποχείριο των προβοκατόρων (ωραία λέξη, στις ειδήσεις την άκουσα και ξετρελάθηκα. Μου θυμίζει ένα τραγούδι της Σπίαρς, πολύ ωραίο κομμάτι).
Ε, όχι να πάρουν την ευθύνη οι κυβερνώντες, τα κόμματα, οι πολιτικοί. Αυτή εξάλλου είναι η δουλειά τους. Είναι πιο σοφοί, πιο έμπειροι, μέσα στα πράγματα.
Α, και κάτι άλλο, εγώ έμαθα να βρίζω στο Facebook, στο tweeter, να κάνω το σήμα της νίκης σε φωτογραφίες. Να κριτικάρω όλους όσοι μας έφεραν σε αυτό το χάλι (είμαι άνεργη, ζω με το χαρτζιλίκι του μπαμπά) και να τους τα χώνω διαδικτυακά.
Και μετά από όλα αυτά να πάρω εγώ την ευθύνη για το μέλλον μου; Δεν το καταλαβαίνω ρε φίλε αυτό; Δεν γίνεται να πάρω τέτοια ευθύνη, είναι πολύ μεγάλο το βάρος. Εγώ δεν μπορώ να αποφασίσω τι ρούχα θα βάλω, θα αποφασίσω και το τι θέλω κιόλας;
Άσε που θα κλείσουν λένε οι τράπεζες και δεν θα έχουμε λεφτά. Το είδα στις ειδήσεις, χαμός στα atm.
Αυτοί οι εταίροι καλά τι κάνουν ρε γαμώτο; Aφού μας θέλουν στην Ευρώπη, έτσι λένε, γιατί δεν μας δίνουν τα λεφτά; Κάπου άκουσα ότι ζητάνε πολλά λέει μέτρα, για να μας τα δώσουν. Εε, και πού είναι το κακό; Κάτι περισσότερο θα ξέρουν αυτοί οι ξένοι.
Απ' την άλλη τώρα που το ξανασκέφτομαι, που ξανασκέφτομαι όλα αυτά που περάσαμε και αυτά που θέλουν να περάσουμε χωρίς λόγο για τις ζωές μας, έχω να πω φίλοι μου ότι η ουσία του συντάγματος είναι ο λαός, ο κόσμος, εμείς. Η βάση της δημοκρατίας. Ελευθερία, βούληση υπεύθυνη, ανεξάρτητη με μοναδικό γνώμονα το συμφέρον του τόπου και του λαού του. Λαϊκή κυριαρχία, αποφασίζω εγώ για μένα χωρίς να κρύβομαι πίσω από κανέναν. Βγαίνω μπροστά και διεκδικώ, λέω το θέλω μου δυνατά χωρίς φόβο.
Κάθε λέξη αυτού του συντάγματος είμαστε εμείς. Ευκαιρία να το αποδείξουμε. Ευκαιρία να μετρηθούμε ως άνθρωποι.
Αγγελική Τασούλα
Μα, ποιοι είμαστε εμείς που θα αποφασίσουμε για το μέλλον μας; Τι άνανδρα πράγματα είναι αυτά; Είμαστε σε θέση, εμείς τα ανθρωπάκια, να σκεφτούμε υπεύθυνα, ψύχραιμα και ανεξάρτητα, κυρίως για τη χώρα μας, τα παιδιά μας, εμάς τους ίδιους;
Εμείς το μόνο που ξέρουμε να κάνουμε είναι να πιστεύουμε τις ειδήσεις, τους δημοσιογράφους, τους ξένους, αααχ Παρίσι, Λονδίνο, Βερολίνο τι πόλεις θεέ μου, πόσο in! Και τώρα πρέπει να βάλω το μυαλό μου να δουλέψει, να κάψει φαιά ουσία (προτιμώ να καίω θερμίδες στα γυμναστήρια για να βγω στις παραλίες) για να αποφασίσω ΕΓΩ τι θέλω. Έλα θεέ και Κύριε, ο Χριστός κι η Παναγία.
Εμείς δεν μάθαμε έτσι ρε φίλε όλα αυτά τα χρόνια. Πώς μας πετάνε τώρα στα μούτρα τη λέξη αυτή; Ώπα, περίμενε αυτά είναι επικίνδυνα πράγματα, θέλουν σκέψη, συζήτηση, ώριμη θεώρηση, αξιολόγηση των συνθηκών.
Δεν θα γίνω εγώ πρόβατο και υποχείριο των προβοκατόρων (ωραία λέξη, στις ειδήσεις την άκουσα και ξετρελάθηκα. Μου θυμίζει ένα τραγούδι της Σπίαρς, πολύ ωραίο κομμάτι).
Ε, όχι να πάρουν την ευθύνη οι κυβερνώντες, τα κόμματα, οι πολιτικοί. Αυτή εξάλλου είναι η δουλειά τους. Είναι πιο σοφοί, πιο έμπειροι, μέσα στα πράγματα.
Α, και κάτι άλλο, εγώ έμαθα να βρίζω στο Facebook, στο tweeter, να κάνω το σήμα της νίκης σε φωτογραφίες. Να κριτικάρω όλους όσοι μας έφεραν σε αυτό το χάλι (είμαι άνεργη, ζω με το χαρτζιλίκι του μπαμπά) και να τους τα χώνω διαδικτυακά.
Και μετά από όλα αυτά να πάρω εγώ την ευθύνη για το μέλλον μου; Δεν το καταλαβαίνω ρε φίλε αυτό; Δεν γίνεται να πάρω τέτοια ευθύνη, είναι πολύ μεγάλο το βάρος. Εγώ δεν μπορώ να αποφασίσω τι ρούχα θα βάλω, θα αποφασίσω και το τι θέλω κιόλας;
Άσε που θα κλείσουν λένε οι τράπεζες και δεν θα έχουμε λεφτά. Το είδα στις ειδήσεις, χαμός στα atm.
Αυτοί οι εταίροι καλά τι κάνουν ρε γαμώτο; Aφού μας θέλουν στην Ευρώπη, έτσι λένε, γιατί δεν μας δίνουν τα λεφτά; Κάπου άκουσα ότι ζητάνε πολλά λέει μέτρα, για να μας τα δώσουν. Εε, και πού είναι το κακό; Κάτι περισσότερο θα ξέρουν αυτοί οι ξένοι.
Απ' την άλλη τώρα που το ξανασκέφτομαι, που ξανασκέφτομαι όλα αυτά που περάσαμε και αυτά που θέλουν να περάσουμε χωρίς λόγο για τις ζωές μας, έχω να πω φίλοι μου ότι η ουσία του συντάγματος είναι ο λαός, ο κόσμος, εμείς. Η βάση της δημοκρατίας. Ελευθερία, βούληση υπεύθυνη, ανεξάρτητη με μοναδικό γνώμονα το συμφέρον του τόπου και του λαού του. Λαϊκή κυριαρχία, αποφασίζω εγώ για μένα χωρίς να κρύβομαι πίσω από κανέναν. Βγαίνω μπροστά και διεκδικώ, λέω το θέλω μου δυνατά χωρίς φόβο.
Κάθε λέξη αυτού του συντάγματος είμαστε εμείς. Ευκαιρία να το αποδείξουμε. Ευκαιρία να μετρηθούμε ως άνθρωποι.
Αγγελική Τασούλα
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου