Τετάρτη 1 Ιουλίου 2015

Ο Χ Ι

Το 2009 με φόντο το Καστελόριζο ο τότε πρωθυπουργός παρέδωσε τη χώρα στο ΔΝΤ με σκοπό να μας βάλουν στον ίσιο δρόμο της Ευρωπαϊκής Ένωσης. Σκύψαμε το κεφάλι και είπαμε η Ευρώπη αξίζει μια δεύτερη ευκαιρία, πρέπει όλοι να εργαστούμε και να κάνουμε νέους συμβιβασμούς για τη σώσουμε από την καταστροφή που έρχεται. Πέντε χρόνια μετά έχοντας στερηθεί ακόμα και τα απαραίτητα ένας πρωθυπουργός αργά τη νύχτα, μας ανακοινώνει την απόφαση του για δημοψήφισμα. Τα πρώτα λεπτά στο άκουσμα παγώνουμε όλοι και έπειτα αρχίζει ο καθένας να έχει την δική του άποψη. Αυτό όλο λέγεται δημοκρατία και επιτέλους επέστρεψε στη χώρα που την γέννησε. Ο Τσίπρας δεν μας πετάει την μπάλα γιατί είναι ευθυνόφοβος αλλά γιατί γνωρίζει πως τις σημαντικές αποφάσεις τις παίρνει μια χώρα συλλογικά και όχι μονόπλευρα. Η εβδομάδα που θα ακολουθήσει θα μας κουράσει και θα μας κάνει να χάσουμε το κουράγιο μας πολλές φορές, σημασία όμως έχει να μην λυγίσουμε.


Το χθεσινοβραδινό θέαμα της Βουλής δεν μας αξίζει, όλες οι παρατάξεις ξεπέρασαν τα όρια και ακόμα και αυτοί που έχουν δίκιο το έχασαν χάνοντας το μέτρο, ωστόσο είναι λογικό να γίνονται λάθη όταν ζούμε μια τόσο σημαντική περίοδο για τη χώρα. Το θέμα πλέον δεν έχει να κάνει με τα κόμματα, τις ιδεολογίες (οι οποίες είδαμε πως γκρεμίζονται σε μια νύχτα σχεδόν), τα πρόσωπα, έχει να κάνει με την θέση που θέλουμε να έχει η πατρίδα μας μέσα στην Ευρωπαϊκή ένωση. Θέλουμε να είμαστε ισάξιοι εταίροι ή θέλουμε να είμαστε μια κατώτερη χώρα που την ξεζουμίζουν για να σταθεροποιούν την οικονομία τους οι εταίροι;
Η Ελλάδα έφτασε ως εδώ γιατί αδιαφορήσαμε εμείς ο λαός της και γιατί κυβερνήθηκε από προσωπικότητες που επέλεγαν πάντα το συμφέρον τους και αυτό φαίνεται αργά ή γρήγορα. Δεν ξέρω αν ο Τσίπρας αποτελεί την εξαίρεση ή αν απλά τα δικά του συμφέροντα τον προστάζουν να μας οδηγήσει σε ένα δημοψήφισμα, το μόνο που ξέρω είναι πως αυτή τη φορά έχω δικαίωμα λόγου κι εγώ και έτσι αύριο δεν θα λέω στα παιδιά μου κοίτα που μας έφτασαν οι αλήτες αλλά θα τους λέω έτσι είχαν τα πράγματα κι ο λαός τότε αποφάσισε να γίνει αυτό, όποιο κι αν είναι το αποτέλεσμα της επόμενης Κυριακής κι αν τελικά φτάσουμε ως εκεί.

Σκέφτομαι όλους εκείνους που περπάτησαν αυτά τα χώματα πριν έρθουμε εμείς, όλους εκείνους που είδαν τον ήλιο να ανατέλλει και να δύει στο απέραντο γαλάζιο της ελληνικής θάλασσας, η σημαντικότερη κληρονομιά που μας άφησαν είναι η αξιοπρέπεια και με πανό αυτή την αξιοπρέπεια θα οδηγηθώ στην κάλπη την επόμενη Κυριακή. Θα ψηφίσω όχι, για να τιμήσω όλους εκείνους που δεν έσκυψαν το κεφάλι τους απέναντι στους εχθρούς που κατά καιρούς έβαλαν στο μάτι την Ελλάδα μας γνωρίζοντας πολύ καλά πως όχι μόνο δεν είμαι ισάξια τους αλλά δεν είμαι καν άξια να θεωρούμαι συνέχεια τους σε αυτό το κόσμο γιατί, η γενιά μου δεν θα μπορέσει να αφήσει κληρονομιά αυτή την αξιοπρέπεια στους απογόνους της.

Η Ευρώπη ξεκίνησε με τις αγνότερες προθέσεις να αποτελέσει μια ομοσπονδία κρατών που θα βοηθούσαν το ένα το άλλο, η χώρα μας για χρόνια δεν απολάμβανε από την Ευρωπαϊκή ένωση όσα θα έπρεπε να έχει. Το σύνορο μας στο Αιγαίο για παράδειγμα με την Τουρκία είναι Ευρωπαϊκό σύνορο ωστόσο πάντα η ενδυνάμωση της άμυνας του βάραινε και βαραίνει τον Ελληνικό προϋπολογισμό. Η Ελλάδα θυσίασε τα εργοστάσια της για να δουλεύουν αυτά της Γερμανίας (εργοστάσια ζάχαρης) κάπως έτσι λοιπόν ανέβηκε η ανεργία και ο Έλληνας έγινε ξαφνικά ο τεμπέλης της Ευρώπης. Κουράστηκα λοιπόν να διαβάζω μελέτες, να κοιμάμαι και να ξυπνάω με τον φόβο μιας χρεοκοπίας έτσι κι αλλιώς ο μη έχων ούτε ευρώ τσακιστό δεν έχει να φοβηθεί κάτι. Θα σηκώσω ψηλά το κεφάλι, θα κλείσω τα αυτιά σε δημοσιογράφους και πολιτικούς και θα φωνάξω ΟΧΙ την Κυριακή στην Ευρώπη εκείνη που με βλέπει σαν νούμερο στα χαρτιά των τεχνοκρατών. Τους χαρίζω το ευρώ, την ανάπτυξη, τον πολιτισμό όπως εκείνοι τον έχουν διαμορφώσει εγώ διψάω για την αυθεντία της Ελλάδας του 60 και του 70 τότε που περνούσες από τα σπίτια και άκουγες γέλια και χαρές, διψάω για την Ελλάδα που δεν γνώρισα κι αυτή επιθυμώ να αφήσω κληρονομιά στα παιδιά μου. Την Ελλάδα με τα σπίτια που ήταν ανοιχτά για τον γείτονα και τον περαστικό, την Ελλάδα με τις κληματαριές και τα νυχτολούλουδα, την Ελλάδα με τα πανηγύρια στα χωρία και τους νέους που χόρευαν συρτάκι στην πλατεία!

Νίνα Γραμματικάκη

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου