Όλες οι επιτυχίες που σέβονται τον εαυτό τους είναι τριλογίες, έτσι και τα μνημόνια στην Ελλάδα από εχθές το βράδυ έγιναν τρία.
Η χθεσινή νύχτα αποτελεί την νομιμοποίηση όσων μας έχωσαν στα μνημόνια και έχει τη σφραγίδα της Αριστεράς. Της ίδιας Αριστεράς που γέμισε το σύνταγμα με ΜΑΤ για να εμποδίσει τον κόσμο να κατέβει στο Σύνταγμα, της Αριστεράς αυτής που μέχρι εχθές μας ζητούσε να είμαστε στο δρόμο μαζί της για να ενώσουμε τις φωνές μας λαός και κυβέρνηση να μας ακούσουν εκεί έξω οι Ευρωπαίοι πως δεν την δίνουμε την πατρίδα μας και τελικά την δώσαμε χθες το βράδυ!
Δεν θα σταθώ στα πρόσωπα, ούτε στις ιδεολογίες γιατί οι ιδεολογίες μέσα στο Ελληνικό Κοινοβούλιο δεν υπάρχουν, μην γελιόμαστε. Δε θα μιλήσω για προδοσία, ούτε για ψεύτες που μας εξαπάτησαν. Θα μιλήσω όμως για την ανευθυνότητα μιας παράταξης που έχει την εξουσία στα χέρια της. Αν θυμάμαι καλά, ο Αλέξης ζητούσε εκλογές τουλάχιστον ένα χρόνο πριν από τις 25 Γενάρη. Πίστευα λοιπόν πως το κόμμα που ζητάει με τόση επιμονή εκλογές θα είχε ετοιμάσει τα επόμενα βήματα για το πως θα κινηθεί. Θα είχε φτιάξει όχι ένα αλλά δύο σχέδια, ένα για το καλό σενάριο και ένα για το κακό σενάριο, δεν εννοώ την επιστροφή στη δραχμή απαραίτητα σαν το κακό σενάριο.
Θα είχε μελετήσει τα χρονικά περιθώρια και θα δρούσε έχοντας το χρόνο σύμμαχο και όχι εχθρό. Θα είχε δημιουργήσει μια πολυφωνική ομάδα διαπραγμάτευσης και θα πετύχαινε τουλάχιστον δυο πιο θετικούς όρους για το 3ο μνημόνιο.
Το μνημόνιο που μας έφερε ο Αλέξης είναι το τέλος μια χώρας, όχι γιατί το γράφω εγώ ή γιατί το γράφουν τα εξώφυλλα των Ευρωπαϊκών εφημερίδων, αλλά γιατί το 3ο μνημόνιο φέρνει μαζί του ένα ταμείο που θα διαχειρίζεται την περιουσία του ελληνικού δημοσίου. Δεν έχω αυταπάτες γνωρίζω πως όλα αυτά ήρθαν εδώ με την υπογραφή του κ. Παπανδρέου και του κ. Σαμαρά και συνεχίζονται με την υπογραφή του Αλέξη. Η συμφωνία με τους εταίρους δεν ξέρω αν θα έρθει, νομίζω πως όλο και κάτι παραπάνω θα ζητάνε από την Ελλάδα που ήδη αργοπεθαίνει μαζί με τον λαό της που αιμορραγεί. Ακολουθεί ένας δύσκολος χειμώνας με οικογένειες που θα χάσουν τα σπίτια τους, με παιδιά που δεν θα έχουν να φάνε, με σχολεία που δεν θα έχουν καθηγητές, με νοσοκομεία χωρίς γιατρούς και νοσηλευτές, με super markets με ακριβά τρόφιμα, με νέους που δεν θα έχουν δουλειά, με συνταξιούχους που θα παίρνουν χαρτζιλίκι και όχι σύνταξη και όλα αυτά ενώ έχουμε ήδη δώσει τη διαχείριση της δημόσιας περιουσίας σε ένα ταμείο που θα συνυπάρχουν και οι εταίροι.
Δεν ξέρω αν είναι πόλεμος αυτό, αν είναι μια νέα μορφή πολέμου κι αναρωτιέμαι κι αν ήμασταν ποτέ ελεύθερη χώρα. Διώξαμε τους Τούρκους και ήρθαν οι Ευρωπαίοι, ήρθαν σαν φίλοι να δανειστούν τον πολιτισμό μας και να χτίσουμε μια Ευρώπη με όμορφο περιτύλιγμα, με έμφαση στην αλληλεγγύη, το πνεύμα και φτάσαμε τελικά σε μια Ευρώπη χωρισμένη στο Βορρά και το Νότο. Ο Βορράς έχει το χρήμα και ο Νότος είναι καταδικασμένος να πολτοποιηθεί για να ταΐζει τον Βορρά,για να υπηρετεί το Βορρά. Χάσαμε την Ελλάδα κύριοι της Βουλής, τη χάσαμε με τις υπογραφές σας, με το Ναι που φωνάζετε κατά καιρούς χάσαμε την Ελλάδα.
Η ιστορία είναι γεμάτη διδαχές για εμάς τους νεώτερους, στις σελίδες της ιστορίας γίνεται καταγραφή των γεγονότων και απουσιάζει η γλώσσα της διπλωματίας εκεί ο καθένας παίρνει τη θέση που του αξίζει.
Στην ιστορία κανένας προδότης δεν γλύτωσε, τιμωρήθηκε από τον ίδιο τον λαό. Τον λαό αυτό που ξεζουμίζει η Ευρώπη με τη σύμφωνη γνώμη των ελληνικών κυβερνήσεων. Τον λαό αυτό που βλέπει τη πατρίδα του να χάνεται και πονάει γιατί ο Έλληνας δέχτηκε τις ουρές στα ΑΤΜ για να σώσει την Ελλάδα.
Τα κλειδιά της χώρας μας τα δώσαμε στους «εταίρους» μας και τα δώσαμε όλοι μαζί, λαός και κυβερνήσεις, αυτή είναι αλήθεια και αυτή η αλήθεια πρέπει να αποτελέσει την αφετηρία της επόμενης μέρας.
Χάσαμε μια μάχη, όμως αν τώρα δεν οργανωθούμε θα χάσουμε και τον πόλεμο.
Νίνα Γραμματικάκη
Η χθεσινή νύχτα αποτελεί την νομιμοποίηση όσων μας έχωσαν στα μνημόνια και έχει τη σφραγίδα της Αριστεράς. Της ίδιας Αριστεράς που γέμισε το σύνταγμα με ΜΑΤ για να εμποδίσει τον κόσμο να κατέβει στο Σύνταγμα, της Αριστεράς αυτής που μέχρι εχθές μας ζητούσε να είμαστε στο δρόμο μαζί της για να ενώσουμε τις φωνές μας λαός και κυβέρνηση να μας ακούσουν εκεί έξω οι Ευρωπαίοι πως δεν την δίνουμε την πατρίδα μας και τελικά την δώσαμε χθες το βράδυ!
Δεν θα σταθώ στα πρόσωπα, ούτε στις ιδεολογίες γιατί οι ιδεολογίες μέσα στο Ελληνικό Κοινοβούλιο δεν υπάρχουν, μην γελιόμαστε. Δε θα μιλήσω για προδοσία, ούτε για ψεύτες που μας εξαπάτησαν. Θα μιλήσω όμως για την ανευθυνότητα μιας παράταξης που έχει την εξουσία στα χέρια της. Αν θυμάμαι καλά, ο Αλέξης ζητούσε εκλογές τουλάχιστον ένα χρόνο πριν από τις 25 Γενάρη. Πίστευα λοιπόν πως το κόμμα που ζητάει με τόση επιμονή εκλογές θα είχε ετοιμάσει τα επόμενα βήματα για το πως θα κινηθεί. Θα είχε φτιάξει όχι ένα αλλά δύο σχέδια, ένα για το καλό σενάριο και ένα για το κακό σενάριο, δεν εννοώ την επιστροφή στη δραχμή απαραίτητα σαν το κακό σενάριο.
Θα είχε μελετήσει τα χρονικά περιθώρια και θα δρούσε έχοντας το χρόνο σύμμαχο και όχι εχθρό. Θα είχε δημιουργήσει μια πολυφωνική ομάδα διαπραγμάτευσης και θα πετύχαινε τουλάχιστον δυο πιο θετικούς όρους για το 3ο μνημόνιο.
Το μνημόνιο που μας έφερε ο Αλέξης είναι το τέλος μια χώρας, όχι γιατί το γράφω εγώ ή γιατί το γράφουν τα εξώφυλλα των Ευρωπαϊκών εφημερίδων, αλλά γιατί το 3ο μνημόνιο φέρνει μαζί του ένα ταμείο που θα διαχειρίζεται την περιουσία του ελληνικού δημοσίου. Δεν έχω αυταπάτες γνωρίζω πως όλα αυτά ήρθαν εδώ με την υπογραφή του κ. Παπανδρέου και του κ. Σαμαρά και συνεχίζονται με την υπογραφή του Αλέξη. Η συμφωνία με τους εταίρους δεν ξέρω αν θα έρθει, νομίζω πως όλο και κάτι παραπάνω θα ζητάνε από την Ελλάδα που ήδη αργοπεθαίνει μαζί με τον λαό της που αιμορραγεί. Ακολουθεί ένας δύσκολος χειμώνας με οικογένειες που θα χάσουν τα σπίτια τους, με παιδιά που δεν θα έχουν να φάνε, με σχολεία που δεν θα έχουν καθηγητές, με νοσοκομεία χωρίς γιατρούς και νοσηλευτές, με super markets με ακριβά τρόφιμα, με νέους που δεν θα έχουν δουλειά, με συνταξιούχους που θα παίρνουν χαρτζιλίκι και όχι σύνταξη και όλα αυτά ενώ έχουμε ήδη δώσει τη διαχείριση της δημόσιας περιουσίας σε ένα ταμείο που θα συνυπάρχουν και οι εταίροι.
Δεν ξέρω αν είναι πόλεμος αυτό, αν είναι μια νέα μορφή πολέμου κι αναρωτιέμαι κι αν ήμασταν ποτέ ελεύθερη χώρα. Διώξαμε τους Τούρκους και ήρθαν οι Ευρωπαίοι, ήρθαν σαν φίλοι να δανειστούν τον πολιτισμό μας και να χτίσουμε μια Ευρώπη με όμορφο περιτύλιγμα, με έμφαση στην αλληλεγγύη, το πνεύμα και φτάσαμε τελικά σε μια Ευρώπη χωρισμένη στο Βορρά και το Νότο. Ο Βορράς έχει το χρήμα και ο Νότος είναι καταδικασμένος να πολτοποιηθεί για να ταΐζει τον Βορρά,για να υπηρετεί το Βορρά. Χάσαμε την Ελλάδα κύριοι της Βουλής, τη χάσαμε με τις υπογραφές σας, με το Ναι που φωνάζετε κατά καιρούς χάσαμε την Ελλάδα.
Η ιστορία είναι γεμάτη διδαχές για εμάς τους νεώτερους, στις σελίδες της ιστορίας γίνεται καταγραφή των γεγονότων και απουσιάζει η γλώσσα της διπλωματίας εκεί ο καθένας παίρνει τη θέση που του αξίζει.
Στην ιστορία κανένας προδότης δεν γλύτωσε, τιμωρήθηκε από τον ίδιο τον λαό. Τον λαό αυτό που ξεζουμίζει η Ευρώπη με τη σύμφωνη γνώμη των ελληνικών κυβερνήσεων. Τον λαό αυτό που βλέπει τη πατρίδα του να χάνεται και πονάει γιατί ο Έλληνας δέχτηκε τις ουρές στα ΑΤΜ για να σώσει την Ελλάδα.
Τα κλειδιά της χώρας μας τα δώσαμε στους «εταίρους» μας και τα δώσαμε όλοι μαζί, λαός και κυβερνήσεις, αυτή είναι αλήθεια και αυτή η αλήθεια πρέπει να αποτελέσει την αφετηρία της επόμενης μέρας.
Χάσαμε μια μάχη, όμως αν τώρα δεν οργανωθούμε θα χάσουμε και τον πόλεμο.
Νίνα Γραμματικάκη
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου