Αντί προλόγου...
Μετρώντας αρκετό καιρό απουσίας, δόθηκαν άπειρες αφορμές για γράψιμο, για έκθεση απόψεων, συναισθημάτων, για μοίρασμα προβληματισμών. Καμιά μέρα δεν είναι ίδια με την άλλη και αυτό επιβεβαιώνεται, είτε με όμορφο, είτε με τραγικό τρόπο.
Έχω ένα μικρό τετράδιο και σημειώνω, κάτι που με βοηθά, ψυχοθεραπευτικά.
Έχω ανθρώπους ωραίους, γύρω μου, που με εμπνέουν και με παραδειγματίζουν.
Έχω ένα μέρος, ψηλά, σ' ένα βουνό, που ακουμπά η ψυχή μου και αναπαύεται.
Έχω εμένα και δεν θέλω να με χάσω, γι' αυτό μου μιλάω, με μαλώνω, με συμβουλεύω, με χάνω και με βρίσκω...
Σαν συμβουλή μάνας...
Είναι παγίδα, πρόσεξε! Περπάτησε αργά, σταθερά, ψηλάφισε αν χρειαστεί και θα χρειαστεί, να 'σαι σίγουρος, γιατί γίνεται τόσο πυκνό το σκοτάδι, φορές, που το ακουμπάς και μένουν τα αποτυπώματά σου πάνω του. Μην την φοβάσαι την νύχτα, ούτε στην μπόρα να τρέμεις. Κάτσε λιγάκι, περίμενε, πάρε τον χρόνο σου, εμπιστεύσου, θυμήσου..."Έτσι 'ναι φίλε μου η ζωή, μια ξαστεριά, μια μπόρα. Στην μπόρα κάνε υπομονή, στην ξαστεριά προχώρα". Θα πέσεις, να είσαι σίγουρος γι' αυτό, παρά τα όσα τσιτάτα και πιασάρικα ακούς γύρω σου. Κανείς δεν σου εγγυάται τον τρόπο που θα γίνει αυτό, ήρεμα, απαλά, βίαια, αργά ή απότομα, ούτε θα σου μάθει κάποιος αυτό που πρέπει να ψάξεις την ώρα εκείνη, όταν είσαι ξάπλα, χτυπημένος, τσακισμένος μπορεί, για να σταθείς πάλι στα πόδια σου. Δεν διδάσκεται αυτό, παρά μόνο βιώνεται και είναι αποτέλεσμα επιλογών. Κοίτα μονάχα, να 'χεις κανένα στήριγμα την ώρα εκείνη, για να πιαστείς. Χέρι θα 'ναι αυτό, μνήμη, νότα; Ό,τι, τέλος πάντων. Τσάκωσέ το και σήκω και πάλι απ' την αρχή. Κλείσε τα μάτια, όσες νέες αρχές χρειαστεί!
Κοίταξέ το καλά το "τυρί" και μάθε να το αναγνωρίζεις, στην αρχή την όψη του, μετά την γεύση, την αφή, αργότερα την μυρωδιά του. Θα σε οδηγούν οι αισθήσεις σου καμιά φορά και εκπαίδευσέ τες, έτσι ώστε να είναι σύμμαχοί σου όταν τις θες. Κι αν πιάνεσαι στην παγίδα, ξανά και ξανά και άλλη μια φορά, μην το βάζεις κάτω, κάνε το τρόπο ζωής, "Never give up!", αλλά διδάξου να αποφεύγεις, γιατί, αν δεν μάθεις, μπορεί να κλείσει τόσο δυνατά η φάκα κάποτε, που να χρειαστεί ακόμα και το πόδι σου το ίδιο να κόψεις και αυτό που θα σε πονάει πιο πολύ θα είναι ότι υπήρξες ευκολόπιστος, σε έπεισες για το δίκιο σου και ο ταϊσμένος εγωισμός είναι ό,τι πιο θανατηφόρο.
Κανέναν τους μην πιστεύεις, δεν σου καθορίζουν την ζωή οι αποφάσεις τους, μήτε οι ιδεολογίες τους, που αερίζονται από μεγάλα πανιά, κρεμασμένα σε κοντάρια και από λόγια παχιά σε μικρόφωνα και κάμερες. Ούτε έναν πολιτικό μην ακούς, ούτε έναν δημοσιογράφο ή αναλυτή που σου δείχνει την έξοδο του τούνελ. Δεν ποντάρουν στο ψέμα. Αν ήταν έτσι, θα αναγνώριζες εξ αρχής τον κίνδυνο. Δεν είναι το ψέμα το αντίθετο της αλήθειας, όπως λανθασμένα πιστεύεις. Η λήθη είναι και μην επιτρέπεις το να ξεχνάς, όσο και να σου ποτίζουν το μυαλό οι εκπομπές, οι ειδήσεις, τα μεσημεριανάδικα, οι ανάγκες που σου λένε πως λίγα έχεις και πως πολλά πρέπει να κυνηγήσεις. Ενάντιά της! Βγάλε απ' την ζωή σου τις τηλεντρόγκες, τα social media, τα ξύδια, τις σκόνες, τα χόρτα, τους κώλους και τα βυζιά που σου κολλήσανε στον εγκέφαλο σαν παράδεισο και ευτυχισμένες στιγμές. "Όλα για κάποιο λόγο γίνονται", σου λένε αόριστα, μα ψάξε να βρεις τον λόγο, αν θες να βρεις του νήματος την άκρη. Εσύ είσαι η αλλαγή σου!
Αμφισβήτησε, από μένα ξεκινώντας, διάβασε, περπάτα, ταξίδεψε, κουβέντιασε, νιώσε, ζήσε, κάνε σωστά και λάθη, μα μάθε. Γίνε ευγνώμον με την ζωή, προσπαθώντας να αλλάζεις αυτό που δεν σου αρέσει, σε σένα, όχι στους άλλους. Άκου την καρδιά σου, μην φοβού κανέναν, παρά μόνο τον άπληστο εαυτό σου. Μην ζητάς τον ψεύτικο πλούτο και την εφήμερη δόξα των πολλών, της μόδας. Κράτα καμιά καβάτζα, για την ψυχή σου, γιατί αυτήν χρειάζεσαι. Μην παλεύεις με ανεμόμυλους, σαν τον Δον Κιχώτη, ζήτα την διάκριση, την οπτική της πραγματικότητας και εκεί πάνω τοποθέτησε το όνειρο, τις αξίες, τις αρχές σου. Να ξέρεις ποιος και πού είσαι ή ένα από τα δύο, έστω. Όταν βουτάς, σαν δύτης στον ωκεανό του είναι σου, να το κάνεις με μέθοδο, αφήνοντας βαρίδια και βγαίνοντας στην επιφάνεια για ανάσες και φως. Είναι ένα σημείο μηδέν, εντός σου, που υπάρχει μηδενική άνωση. Εκεί, αν αφεθείς, δεν έχει ούτε πάνω, ούτε κάτω. Στο επόμενο χιλιοστό, η άνωση γίνεται αρνητική και σε τραβά μέσα, σε άλλο κόσμο, βαθιά. Αν βρεθείς κατά κει, έχε το νου σου, μην πανικοβληθείς. Ο φόβος σώζει, ο πανικός σκοτώνει.
Δεν είναι όλα για όλους, μην πιθηκίζεις και μην μιμείσαι. Δώσε αξία και σεβασμό σε σύμβολα που για κάποιος κάτι σημαίνουν, χωρίς να τα ξευτελίζεις και αποστασιοποιήσου, όπως θα ήθελες να γίνει και με σένα. Γίνε παρατηρητής, σαν να ταξιδεύεις με όχημα ή πεζός και όχι μπανιστηρτζής της ζωής, φτηνός ματάκιας, κρυμμένος πίσω από πόρτες, από κουρτίνες, από οθόνες, από άλλους. Τι είναι αυτό στο οποίο έχεις κλίση; Βρες το, εντόπισέ το, δούλεψέ το, λάξευσε πάνω του, δώσε πνοή στο κοιμισμένο κομμάτι σου. Μόνο τότε θα μπορείς να το διδάξεις, να το μεταλαμπαδεύσεις, να το πεις και να σε ακούσουν. Γίνε, αβίαστα, αυτό που αγαπάς και που καταλαβαίνεις...
Simple Man - Lynyrd Skynyrd - Lyrics HD - YouTube
Στο μπαρ, το ναυάγιο...
Είχα καιρό να τα πω με τον τύπο, στην γωνία του μπαρ. Λιωμένος, όπως τότε, όπως πάντα, χαμένος σε παραισθήσεις, σε άλλους κόσμους, δικούς του, φανταστικούς. Μπερδεύονταν το ποτό με θύμησες, με τύψεις, με ντουμάνια τσιγάρων. Ένα ράκος, ραμολιμέντο σκέτο, ο τελευταίος της κοινωνίας. Πάει καιρός από τότε που ήπια για τελευταία φορά και δεν άντεχα να τον βλέπω σε αυτό το χάλι, τον απέφευγα. Σήμερα κάτι με μαγνήτισε, θαρρείς και πήγα εκεί που ήξερα πως θα τον βρω. Έκατσα δίπλα του, ενώ αυτός μιλούσε ακατάπαυστα. "Καλώς τον ξενέρωτο...", μου είπε ενώ τράβηξε δυο γερές τζούρες τζιν. "Τι ηθικό μάθημα ήρθες να μου κάνεις, μάδα φάκα;", με ρώτησε. Του ζήτησα να παίξουμε, ξανά, όπως τότε που τα πίναμε παρέα, το παιχνίδι με τις λέξεις και συμφώνησε.
Αρχίσαμε να αραδιάζουμε, εναλλάξ λοιπόν: Φάκα, παγίδα, κοπέλα, γκόμενα, σχέση, μόνιμος, πήδημα, γρήγορα, τώρα, ουάν νάιτ στάντ, ουσία, απουσία, εξουσία, αποφάσεις, δέσμευση, χρέος, σοκ, πασόκ, δημοκρατία, νέα(;), παλιά, βόμβα, αγωγός, αγωνία, δουλεία, ανεργία, χρήμα, ευρώ, δραχμή, αγορές, σπρεντς, χρηματιστήρια, γκρουπ, γιούρογκρουπ, γιουρογουέρκιν γκρουπ, παγκόσμιος, κόμμα, συνιστώσα, κυβέρνηση, συγκυβέρνηση, φάση, απόφαση, συναπόφαση, κατάφαση, αντίφαση, ξένοι, μετανάστευση, προσφυγιά, ρατσισμός, φασισμός, Έλληνες, ξυστά(;), σύριζα, ανεξάρτητοι(;), εξαρτημένοι... Αγάπη, πνοή, σύμπνοια, ομόνοια, εργασία, δουλειά, γλέντι, τραγούδι, κιθάρα, κουτσή(;!), αλληλεγγύη, φιλοξενία, φαγητό, κήπος, σκάψιμο, δέντρα, παραλία, δάσος, θάλασσα, βουνό, αέρας, καπνός, σιδερένιος, σταυρός, βαγόνι, σπασμένο, δράκος, παραμύθι!
"Τι θα γίνει; Θα φύγουμε;", του είπα.
"Δώσε μου ένα λεπτό, να με μαζέψω απ' το πάτωμα...", απάντησε και σαν να τον είδα να σκύβει και να πιάνει στην χούφτα του απαλά την ψυχή του, που είχε πέσει καταγής.
Την χάιδεψε με στοργή και άπλωσε τις παλάμες, μου την έδειξε, μου την έδωσε. Τον άγγιξα στον ώμο, μου έσφιξε το χέρι, τον φίλησα στο μάγουλο. Κοιταχτήκαμε κατάματα και ορκιστήκαμε να μην αφήσει ο ένας τον άλλο. Δρόσισε η νύχτα του καλοκαιριού, απομακρυνόμασταν και η φάλτσα ορχήστρα έπαιζε γελώντας, καθώς αυτή ήξερε πως δεν ήμασταν δύο, αλλά ένα, το ίδιο πρόσωπο που στην προσπάθεια συμφιλίωσης των δύο πλευρών του, πάλευε με τις πρίζες των εξαρτήσεών του.
"Με καλώδια, κρατιέμαι ζωντανός... Έχω αλλάξει και η ζωή με θέλει αλλιώς!"
Πυξ Λαξ - Senior ( Tales of Yankee power) with lyrics - YouTube
Makis Lamos
Μετρώντας αρκετό καιρό απουσίας, δόθηκαν άπειρες αφορμές για γράψιμο, για έκθεση απόψεων, συναισθημάτων, για μοίρασμα προβληματισμών. Καμιά μέρα δεν είναι ίδια με την άλλη και αυτό επιβεβαιώνεται, είτε με όμορφο, είτε με τραγικό τρόπο.
Έχω ένα μικρό τετράδιο και σημειώνω, κάτι που με βοηθά, ψυχοθεραπευτικά.
Έχω ανθρώπους ωραίους, γύρω μου, που με εμπνέουν και με παραδειγματίζουν.
Έχω ένα μέρος, ψηλά, σ' ένα βουνό, που ακουμπά η ψυχή μου και αναπαύεται.
Έχω εμένα και δεν θέλω να με χάσω, γι' αυτό μου μιλάω, με μαλώνω, με συμβουλεύω, με χάνω και με βρίσκω...
Σαν συμβουλή μάνας...
Είναι παγίδα, πρόσεξε! Περπάτησε αργά, σταθερά, ψηλάφισε αν χρειαστεί και θα χρειαστεί, να 'σαι σίγουρος, γιατί γίνεται τόσο πυκνό το σκοτάδι, φορές, που το ακουμπάς και μένουν τα αποτυπώματά σου πάνω του. Μην την φοβάσαι την νύχτα, ούτε στην μπόρα να τρέμεις. Κάτσε λιγάκι, περίμενε, πάρε τον χρόνο σου, εμπιστεύσου, θυμήσου..."Έτσι 'ναι φίλε μου η ζωή, μια ξαστεριά, μια μπόρα. Στην μπόρα κάνε υπομονή, στην ξαστεριά προχώρα". Θα πέσεις, να είσαι σίγουρος γι' αυτό, παρά τα όσα τσιτάτα και πιασάρικα ακούς γύρω σου. Κανείς δεν σου εγγυάται τον τρόπο που θα γίνει αυτό, ήρεμα, απαλά, βίαια, αργά ή απότομα, ούτε θα σου μάθει κάποιος αυτό που πρέπει να ψάξεις την ώρα εκείνη, όταν είσαι ξάπλα, χτυπημένος, τσακισμένος μπορεί, για να σταθείς πάλι στα πόδια σου. Δεν διδάσκεται αυτό, παρά μόνο βιώνεται και είναι αποτέλεσμα επιλογών. Κοίτα μονάχα, να 'χεις κανένα στήριγμα την ώρα εκείνη, για να πιαστείς. Χέρι θα 'ναι αυτό, μνήμη, νότα; Ό,τι, τέλος πάντων. Τσάκωσέ το και σήκω και πάλι απ' την αρχή. Κλείσε τα μάτια, όσες νέες αρχές χρειαστεί!
Κοίταξέ το καλά το "τυρί" και μάθε να το αναγνωρίζεις, στην αρχή την όψη του, μετά την γεύση, την αφή, αργότερα την μυρωδιά του. Θα σε οδηγούν οι αισθήσεις σου καμιά φορά και εκπαίδευσέ τες, έτσι ώστε να είναι σύμμαχοί σου όταν τις θες. Κι αν πιάνεσαι στην παγίδα, ξανά και ξανά και άλλη μια φορά, μην το βάζεις κάτω, κάνε το τρόπο ζωής, "Never give up!", αλλά διδάξου να αποφεύγεις, γιατί, αν δεν μάθεις, μπορεί να κλείσει τόσο δυνατά η φάκα κάποτε, που να χρειαστεί ακόμα και το πόδι σου το ίδιο να κόψεις και αυτό που θα σε πονάει πιο πολύ θα είναι ότι υπήρξες ευκολόπιστος, σε έπεισες για το δίκιο σου και ο ταϊσμένος εγωισμός είναι ό,τι πιο θανατηφόρο.
Κανέναν τους μην πιστεύεις, δεν σου καθορίζουν την ζωή οι αποφάσεις τους, μήτε οι ιδεολογίες τους, που αερίζονται από μεγάλα πανιά, κρεμασμένα σε κοντάρια και από λόγια παχιά σε μικρόφωνα και κάμερες. Ούτε έναν πολιτικό μην ακούς, ούτε έναν δημοσιογράφο ή αναλυτή που σου δείχνει την έξοδο του τούνελ. Δεν ποντάρουν στο ψέμα. Αν ήταν έτσι, θα αναγνώριζες εξ αρχής τον κίνδυνο. Δεν είναι το ψέμα το αντίθετο της αλήθειας, όπως λανθασμένα πιστεύεις. Η λήθη είναι και μην επιτρέπεις το να ξεχνάς, όσο και να σου ποτίζουν το μυαλό οι εκπομπές, οι ειδήσεις, τα μεσημεριανάδικα, οι ανάγκες που σου λένε πως λίγα έχεις και πως πολλά πρέπει να κυνηγήσεις. Ενάντιά της! Βγάλε απ' την ζωή σου τις τηλεντρόγκες, τα social media, τα ξύδια, τις σκόνες, τα χόρτα, τους κώλους και τα βυζιά που σου κολλήσανε στον εγκέφαλο σαν παράδεισο και ευτυχισμένες στιγμές. "Όλα για κάποιο λόγο γίνονται", σου λένε αόριστα, μα ψάξε να βρεις τον λόγο, αν θες να βρεις του νήματος την άκρη. Εσύ είσαι η αλλαγή σου!
Αμφισβήτησε, από μένα ξεκινώντας, διάβασε, περπάτα, ταξίδεψε, κουβέντιασε, νιώσε, ζήσε, κάνε σωστά και λάθη, μα μάθε. Γίνε ευγνώμον με την ζωή, προσπαθώντας να αλλάζεις αυτό που δεν σου αρέσει, σε σένα, όχι στους άλλους. Άκου την καρδιά σου, μην φοβού κανέναν, παρά μόνο τον άπληστο εαυτό σου. Μην ζητάς τον ψεύτικο πλούτο και την εφήμερη δόξα των πολλών, της μόδας. Κράτα καμιά καβάτζα, για την ψυχή σου, γιατί αυτήν χρειάζεσαι. Μην παλεύεις με ανεμόμυλους, σαν τον Δον Κιχώτη, ζήτα την διάκριση, την οπτική της πραγματικότητας και εκεί πάνω τοποθέτησε το όνειρο, τις αξίες, τις αρχές σου. Να ξέρεις ποιος και πού είσαι ή ένα από τα δύο, έστω. Όταν βουτάς, σαν δύτης στον ωκεανό του είναι σου, να το κάνεις με μέθοδο, αφήνοντας βαρίδια και βγαίνοντας στην επιφάνεια για ανάσες και φως. Είναι ένα σημείο μηδέν, εντός σου, που υπάρχει μηδενική άνωση. Εκεί, αν αφεθείς, δεν έχει ούτε πάνω, ούτε κάτω. Στο επόμενο χιλιοστό, η άνωση γίνεται αρνητική και σε τραβά μέσα, σε άλλο κόσμο, βαθιά. Αν βρεθείς κατά κει, έχε το νου σου, μην πανικοβληθείς. Ο φόβος σώζει, ο πανικός σκοτώνει.
Δεν είναι όλα για όλους, μην πιθηκίζεις και μην μιμείσαι. Δώσε αξία και σεβασμό σε σύμβολα που για κάποιος κάτι σημαίνουν, χωρίς να τα ξευτελίζεις και αποστασιοποιήσου, όπως θα ήθελες να γίνει και με σένα. Γίνε παρατηρητής, σαν να ταξιδεύεις με όχημα ή πεζός και όχι μπανιστηρτζής της ζωής, φτηνός ματάκιας, κρυμμένος πίσω από πόρτες, από κουρτίνες, από οθόνες, από άλλους. Τι είναι αυτό στο οποίο έχεις κλίση; Βρες το, εντόπισέ το, δούλεψέ το, λάξευσε πάνω του, δώσε πνοή στο κοιμισμένο κομμάτι σου. Μόνο τότε θα μπορείς να το διδάξεις, να το μεταλαμπαδεύσεις, να το πεις και να σε ακούσουν. Γίνε, αβίαστα, αυτό που αγαπάς και που καταλαβαίνεις...
Simple Man - Lynyrd Skynyrd - Lyrics HD - YouTube
Στο μπαρ, το ναυάγιο...
Είχα καιρό να τα πω με τον τύπο, στην γωνία του μπαρ. Λιωμένος, όπως τότε, όπως πάντα, χαμένος σε παραισθήσεις, σε άλλους κόσμους, δικούς του, φανταστικούς. Μπερδεύονταν το ποτό με θύμησες, με τύψεις, με ντουμάνια τσιγάρων. Ένα ράκος, ραμολιμέντο σκέτο, ο τελευταίος της κοινωνίας. Πάει καιρός από τότε που ήπια για τελευταία φορά και δεν άντεχα να τον βλέπω σε αυτό το χάλι, τον απέφευγα. Σήμερα κάτι με μαγνήτισε, θαρρείς και πήγα εκεί που ήξερα πως θα τον βρω. Έκατσα δίπλα του, ενώ αυτός μιλούσε ακατάπαυστα. "Καλώς τον ξενέρωτο...", μου είπε ενώ τράβηξε δυο γερές τζούρες τζιν. "Τι ηθικό μάθημα ήρθες να μου κάνεις, μάδα φάκα;", με ρώτησε. Του ζήτησα να παίξουμε, ξανά, όπως τότε που τα πίναμε παρέα, το παιχνίδι με τις λέξεις και συμφώνησε.
Αρχίσαμε να αραδιάζουμε, εναλλάξ λοιπόν: Φάκα, παγίδα, κοπέλα, γκόμενα, σχέση, μόνιμος, πήδημα, γρήγορα, τώρα, ουάν νάιτ στάντ, ουσία, απουσία, εξουσία, αποφάσεις, δέσμευση, χρέος, σοκ, πασόκ, δημοκρατία, νέα(;), παλιά, βόμβα, αγωγός, αγωνία, δουλεία, ανεργία, χρήμα, ευρώ, δραχμή, αγορές, σπρεντς, χρηματιστήρια, γκρουπ, γιούρογκρουπ, γιουρογουέρκιν γκρουπ, παγκόσμιος, κόμμα, συνιστώσα, κυβέρνηση, συγκυβέρνηση, φάση, απόφαση, συναπόφαση, κατάφαση, αντίφαση, ξένοι, μετανάστευση, προσφυγιά, ρατσισμός, φασισμός, Έλληνες, ξυστά(;), σύριζα, ανεξάρτητοι(;), εξαρτημένοι... Αγάπη, πνοή, σύμπνοια, ομόνοια, εργασία, δουλειά, γλέντι, τραγούδι, κιθάρα, κουτσή(;!), αλληλεγγύη, φιλοξενία, φαγητό, κήπος, σκάψιμο, δέντρα, παραλία, δάσος, θάλασσα, βουνό, αέρας, καπνός, σιδερένιος, σταυρός, βαγόνι, σπασμένο, δράκος, παραμύθι!
"Τι θα γίνει; Θα φύγουμε;", του είπα.
"Δώσε μου ένα λεπτό, να με μαζέψω απ' το πάτωμα...", απάντησε και σαν να τον είδα να σκύβει και να πιάνει στην χούφτα του απαλά την ψυχή του, που είχε πέσει καταγής.
Την χάιδεψε με στοργή και άπλωσε τις παλάμες, μου την έδειξε, μου την έδωσε. Τον άγγιξα στον ώμο, μου έσφιξε το χέρι, τον φίλησα στο μάγουλο. Κοιταχτήκαμε κατάματα και ορκιστήκαμε να μην αφήσει ο ένας τον άλλο. Δρόσισε η νύχτα του καλοκαιριού, απομακρυνόμασταν και η φάλτσα ορχήστρα έπαιζε γελώντας, καθώς αυτή ήξερε πως δεν ήμασταν δύο, αλλά ένα, το ίδιο πρόσωπο που στην προσπάθεια συμφιλίωσης των δύο πλευρών του, πάλευε με τις πρίζες των εξαρτήσεών του.
"Με καλώδια, κρατιέμαι ζωντανός... Έχω αλλάξει και η ζωή με θέλει αλλιώς!"
Πυξ Λαξ - Senior ( Tales of Yankee power) with lyrics - YouTube
Makis Lamos
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου