Δευτέρα 15 Ιουνίου 2015

Οι ήρωες μιας απόκοσμης καθημερινότητας.



Οκτώ παρά πέντε. Νεύρα, άγχος, τρέμουλο. Δεν σε παίρνει να αργήσεις. Σε λιγότερο από 5 λεπτά πρέπει να έχεις κάνει login. Η Κηφισίας είναι τίγκα μποτιλιαρισμένη λες και επιτηδευμένα θέλει να παίξει με τα νεύρα σου και να δοκιμάσει τα όρια σου. Για μία ακόμη φορά. Μέσα στο χάος που σε περιβάλλει, ένα δαιδαλώδες χαμόγελο σχηματίζεται στην άκρη του χειλιού σου, όταν συνειδητοποίησες  τι χαζούς υπολογισμούς έκανες. Σε λιγότερο από πέντε λεπτά, για να μην έχεις «περαιτέρω προβλήματα», έπρεπε να έχεις ήδη φτάσει στον 7ο όροφο, να έχεις χτυπήσει κάρτα, να έχεις κάνει login και να λες το πρώτο «ουαου» καλημέρα λες και είσαι ο οδηγός θετικής ενέργειας στον υποψήφιο πελάτη.


Και ξεκινάς. «Καλημέρα σας, η τάδε από τη τάδε εταιρία, πως μπορώ να εξυπηρετήσω;» Και εκεί ξεκινά το πανηγύρι. Καταρχάς, έχεις πατήσει το pause από το πραγματικό σου εαυτό και υποδύεσαι έναν άχρωμο ρομποτικό χαρακτήρα που επί 8 ολάκερες ώρες και ασταμάτητα επαναλαμβάνεται στο ίδιο μοτίβο. Κανένα προσωπικό πρόβλημα, ίχνος αρνητισμού και αδιαθεσίας! And the show starts!

Το ακουστικό παίρνει φωτιά. Και τα αυτιά σου επίσης. Άνθρωποι κάθε καρυδιάς σου τηλεφωνούν για να σου υποβάλλουν κάποιο αίτημα όταν υπάρχει υπαρκτό πρόβλημα, να τους ενημερώσεις ή στις περισσότερες περιπτώσεις… απλά για να τα ακούσεις!  Άνθρωποι με βαριά συμπτωματολογία, ή άνθρωποι που τα νεύρα τους  από την άθλια ζωή τους θα τα ξεσπάσουν με το πιο επικοδομητικό τρόπο πάνω σου βρίζοντάς σε, ξεφτιλίζοντάς σε, πιέζοντάς σε ή ακόμη ζητώντας τα στοιχεία σου για να σε μηνύσουν. Γιατί εσύ είσαι ο άχρηστος και ο πελάτης έχει ΠΑΝΤΑ δίκιο! Βέβαια μπορείς σε ένα βαθμό να κατανοήσεις πολλούς όταν σε ανθρώπους που επιβιώνουν με ένα μισθό 300 ευρώ ή δεν έχουν καθόλου δουλειά τους έρχεται ένας λογαριασμός που παθαίνεις εγκεφαλικό με τόσες χρεώσεις, αλλά το γεγονός ότι το ζήτημα τίθεται επί προσωπικού, αυτό ξεπερνά κάθε κατανόηση. Να μην εκνευριστώ με αυτούς που απλά σε παίρνουν χώρις κανένα αίτημα, σε κράζουν ανελέητα χωρίς να σου δώσουν ούτε ένα δευτερόλεπτο και στο κλείνουν σε κλάσματα στα μούτρα, και σου λένε και το κορυφαίο ότι εσύ, ο agent βγάζεις τα εκατομμύρια (ναι εδώ στο ελλαδιστάν θα ήμουν- όχι σε κανά Μαϊάμι) και είσαι λαμόγιο και λοιπές παπαρολογίες… Και είσαι λοιπόν εκεί, σε ένα ρόλο ψυχολόγου, συμβούλου, μαζοχιστικού σάκου μπόξ και ρομποτικό ανθρωποειδές δίχως κανένα συναίσθημα για να εξυπηρετήσεις, κατά τά άλλα τον πελάτη! ΑΧΑ! Και μην τολμήσεις να ξεπεράσεις τους ρόλους που σου προείπα και να δείξεις ίχνος εκνευρισμού, γιατί την γα….σες! Ναί, ναί καλά κατάλαβες! Σε παρακολουθούν βλακάκο, και σε ηχογραφούν κιόλας!

Και τώρα στο βασικό μέρος του βάναυσου μεγαλείου! Εντάξει τα πελατάκια θα τη παλέψουν. Μπορεί να σε βρίσουν, μπορεί να σε κράξουν, μπορεί να υπάρξουν και κάποιοι πολλοί ευγενικοί άνθρωποι που δεν θα σε αφήνουν να τερματίσεις τη κλήση από τα «χιιιιιιιιιιιιιιιλιοευχαριστώ, με σώώώώώσατε»! Τι να πει κανείς για τους υπεύθυνους, για τον ίδιο τον εργοδότη, που σε παρακολουθούν λεπτό προς λεπτό, εξονυχιστικά καρτερώντας το λάθος, το λαθάκι που μπορεί υπόκειται και σε λάθος μιας ολόκληρης εταιρίας, που θα είναι είναι η απαρχή μιας αφετηρίας κακών αξιολογήσεων, κραξιμάτων από τον υπεύθυνο, ίσως και μείωση σύμβασης; Ο βασικός κανόνας, ανθρωπάκο που τυγχάνει να εργάζεσαι σε τηλεφωνική εξυπηρέτηση είναι ένας: Είσαι τέλειος και έχεις το αλάθητο. Σε χρόνο που θα ζήλευε και ο άμοιρος Γιουσέιν Μπόλτ (σε χρόνο ντε- τε δηλαδή) θα πρέπει να έχεις πει καλημέρα, να έχεις επιβεβαιώσει στοιχεία, να έχεις αφουγκραστεί πλήρως το αίτημα του πελάτη, να έχεις δώσει σωστές και επακριβείς πληροφορίες και να τον έχεις τερματίσει κιόλας. Α και να έχεις τέλειο λεκτικό: Ναι δηλαδή αν δεν θες να εκνευρίσεις τον ήδη εκνευρισμένο με πολλαπλά σοκ πελάτη που σου απαιτεί να διορθωθεί ο υπέρογκος λογαριασμός του, εσύ δεν θα πείς «όχι» ή δεν γίνεται! Θα το φέρεις ρε παιδί μου πιο κομψά «Ξέρετε, κύριε Ταδόπουλε, δεν είναι εφικτό αυτό ή το αίτημά σας δεν μπορεί να διεκπεραιωθεί» και τέτοιες παρλαπίπες όταν έχεις ένα ηχηρό, ασταμάτητο βουητό μέσα στα τύμπανά σου. Και βέβαια, μην παραλείψω: Μέσος όρος 3 λεπτά σε 100 τόσες κλήσεις. Και μετά ξύπνησες. Α! Και τα διαλείμματα σου θα είναι υποτυπώδη: ένα τσιγάρο μια τζούρα- ένα κατούρημα (καλά για το άλλο , απλά το κρατάς), μια μπουκιά τοστ και πάλι μέσα, σαν ένα καλό και υπάκουο ζωντανό.

Και εσύ αγχώνεσαι, agentακο. Και βιάζεσαι, και κάνεις ότι καλύτερο, και δίνεις το καλύτερο σου εαυτό και το μόνο που παίρνεις είναι κραξίματα από πελάτες, κραξίματα από τη διεύθυνση (για να μην πάρει ο κώλος σου αέρα και νομίζεις ότι αξίζεις σεβασμό) η ψυχική σου ευεξία γίνεται ψυχικός πόνος, στρες, νεύρα και ούτω καθεξής. Και όλο αυτό; Για να παίρνεις ένα μισθό γελοίο, 440 ευρώ, που φτάνουν μόνο για το ενοίκιο, για τα πολύ βασικά πράγματα στο supermarketκαι ένα- δυο καφέδες το μήνα – λες και δεν είσαι άνθρωπος - για να είσαι ο ΘΕΟΣ, ο ΤΕΛΕΙΟΣ, ο ΑΡΙΣΤΟΣ με μηνιαίες συμβάσεις με την εργασιακή ανασφάλεια να καραδοκεί μέσα στα τόσα άγχη που έχεις να αντιμετωπίσεις καθημερινά και με τη πιθανότητα να σε διώξουν οποιαδήποτε στιγμή, γιατί μην ξεχνάς, agentακο, είσαι ένα τίποτα! Αλλά συνεχίζεις agentακο και ας λές τη δουλεία, δουλειά. Και ας πληγώσεσαι καθημερινά με τόσους ανθρώπους που κλαίγοντας σου λένε ότι δεν μπορούν να πληρώσουν, ή που σε κράζουν και σε στολίζουν με κάθε λογής χριστοπαναγίες ή απλά γιατί αυτό που υπηρετείς είναι ένα σκανδαλώδες σύστημα που τα τρώει και από αυτούς και από σένα!

Έτσι καταντήσαμε. Δούλοι.

Υ.Γ. Καλή δύναμη σε όλους τους ήρωες αυτής της απόκοσμης πραγματικότητας.

Pink Freud

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου