Τρίτη 19 Μαΐου 2015

Εκπαιδευτικά ιδρύματα;


deviantart.com

Άλλη μια σχολική χρονιά φτάνει στη δύση της σιγά-σιγά και αυτός ο Μάιος είναι σωστό βασανιστήριο για γονείς και παιδιά. Θα εστιάσω κυρίως σε αυτό που με τρόμο αποκαλούμε πανελλήνιες εξετάσεις και πιστέψτε με για πολλούς αυτή η έκφραση ακούγεται σαν το «εκτελεστικό απόσπασμα των Ναζί», όχι δεν είμαι υπερβολική...

Για τουλάχιστον 5 χρόνια μετά από τις δικές μου εξετάσεις έβλεπα τον ίδιο εφιάλτη τουλάχιστον μια φορά το μήνα! Κάποιο λάθος είχε συμβεί και ακύρωναν τα αποτέλεσματα των πανελληνίων της γενιάς μου και έπρεπε να επιστρέψω ξανά στα θρανία! Πεταγόμουν από τον ύπνο μου και τελικά έβλεπα το φοιτητικό μου σπίτι και ηρεμούσα.


Δεν ξέρω αν είναι το σύστημα η αιτία της πίεσης αυτής ή η λανθασμένη πεποίθηση των γονέων μας κυρίως που ταυτίζουν το θεσμό των Πανελληνίων με την επιτυχία στη ζωή μας. Μέγα λάθος! Όπως και αυτή η καραμέλα πέρνα εσύ στη σχολή και δεν πρόκειται να ξαναδιάβασεις!

Έντεκα χρόνια μετά από εκείνο το Μάιο που με οδήγησε στην πόρτα ενός πανεπιστημίου που ήταν δική μου επιλογή σκέφτομαι έντονα όλα αυτά τα παιδιά που διαβάζουν και σε λίγες μέρες θα περάσουν αυτό το μαρτύριο. Δεν είναι οι Πανελλήνιες η πιο σοβαρή μάχη που θα δώσουν στη ζωή τους, ούτε η επιτυχία τους θα τους εξασφαλίσει ένα ευχάριστο μέλλον εφάπαξ και σαφώς ούτε η αποτυχία τους σημαίνει πως είναι άχρηστοι. Έντεκα χρόνια μετά έχω κατανοήσει πως κανένα πτυχίο δεν σε κάνει επιτυχημένο, κανένα πτυχίο δεν σου δίνει ευτυχία! Η επιτυχία και η ευτυχία είναι δυο καταστάσεις για τις οποίες ο άνθρωπος πρέπει να δίνει μάχες καθημερινά!

Οι πανελλήνιες δεν έχουν δυστυχώς τη δυνατότητα να ξεχωρίσουν εκείνους που αξίζουν να μπουν σε μια σχολή γιατί είναι μονόπλευρες, γιατί μηδενίζουν την προσωπικότητα των υποψηφίων και τους αντιμετωπίζουν σαν ένα ομογενές σύνολο. Αλήθεια όμως αρκεί να πετύχεις έναν συγκεκριμένο βαθμό για ακολουθήσεις μια επιστήμη; Μπορεί κάποιος που νευριάζει εύκολα με τα παιδιά να γίνει παιδαγωγός και αντίστοιχα κάποιος που τρέμει το αίμα γιατρός;

Οι πανελλήνιες είναι το κερασάκι σε μια άθλια τούρτα που ονομάζουμε εκπαίδευση. Δυστυχώς αυτή είναι η σκληρή αλήθεια και καμία ουσιαστική αλλαγή δεν έχει γίνει στην εκπαίδευση χρόνια τώρα. Αφενός γιατί όλοι προσπαθούν να αλλάξουν τη «στέγη» της εκπαίδευσης κάνοντας αλλαγές στο τρόπο εισαγωγής των πανεπιστημίων και αφήνουν τα θεμέλια σαθρά να μην μπορούν να αντέξουν το βάρος του κεντρικού κτιρίου και αφετέρου γιατί η εκπαίδευση θα έπρεπε να ήταν ανεξάρτητη από τα πορτοφόλια των γονιών.

Καλώς η κακώς η επιτυχία στις εξετάσεις εξαρτάται από τα πόσα χρήματα έχουν επενδύσει σε σένα οι γονείς σου στέλνοντας σε φροντιστήριο από τα πέντε σου ή ακόμα καλύτερα επιλέγοντας ένα ιδιωτικό σχολείο. Ακριβώς το ίδιο συμβαίνει μετά και στο Πανεπιστήμιο με τα μεταπτυχιακά. Καμιά φορά σκέφτομαι πως μαθητές και φοιτητές είναι άλογα κούρσας που τρέχουν-τρέχουν και οι γονείς τους επενδύουν και στοιχηματίζουν πάνω τους.

Έχει χαθεί η έννοια της μάθησης, οι μαθητές είναι παπαγάλοι, αποστηθίζουν γράφουν περνάνε κι αν τους ρωτήσεις να σου πουν τη γνώμη τους για κάποιο θέμα, διαπιστώνεις πως δεν έχουν γνώμη, δεν έχουν άποψη. Για να αποκτήσεις γνώμη και άποψη πρέπει να ψηθείς στη ζωή, να φας τα μούτρα σου σαράντα φορές και τότε να αρχίσεις να σκέπτεσαι... Αλήθεια δεν θα έπρεπε να θέλουμε σκεπτόμενους μαθητές και όχι φερέφωνα εξωσχολικών βιβλίων και σημειώσεων;

Όπως και να έχει, καλή επιτυχία σε όσους ετοιμάζονται να δώσουν εξετάσεις και μια συμβουλή μην αφήνετε ένα νούμερο να σας επηρεάσει την αυτοεκτίμηση. Ούτε το 20 σημαίνει πως είσαι ο θεός της γνώσης ούτε το 9 ο άχρηστος της κοινωνίας.











Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου