Παρασκευή 17 Απριλίου 2015

Στοίβες σίδερα

Ευχαριστώ για τις μάσκες!
Υπάρχουν τόσες να αγοράσω. Τόσες!
Ευχαριστώ για τα χρωματιστά σακουλάκια στα σούπερ μάρκετ!
Για το πανέξυπνο κινητό μου, ευχαριστώ.

Ωραία όλα αυτά τα σίδερα, ωραία.
Μα βέβαια για να 'χεις τέτοια σίδερα πρέπει να υπακούς, να κάνεις υπομονή.
Υπομονή, μέχρι να πεθάνεις.
Το ξέρεις μα κάνεις πως δεν συμβαίνει.
Λες και αν δεν το πεις σταματάει.
Να το κουκουλώσουμε και αυτό, μαζί με όσα μας καίνε και ας ασχοληθούμε με αηδίες.



Ας μη γινόμαστε κλαψιάρηδες όμως.
Σε κανένα δεν αρέσουν οι κλαψιάρηδες.
Και εμείς ζούμε για να αρέσουμε στους άλλους!
Υπομονή λοιπόν.
Ας ανταλλάξουμε τις ζωές μας, τις ψυχές μας με στοίβες σίδερα!

Μα τι παλιατζούρα είναι αυτή μπροστά στο θαύμα της ζωής;
Μα έτσι πρέπει, μεγάλωσες πια, πρέπει να σταθείς στα πόδια σου.
Μετάφραση «να καταναλώνεις μόνος σου».
Να αγοράζεις για να υπάρχεις, αυτό φωνάζει ο κόσμος μας.
Όποιος δεν το ακούει, χάθηκε πια στη ματαιοδοξία.
Σε ένα παιχνίδι χωρίς ενδεχόμενο νίκης.
Παιχνίδι αργής σήψης.

Αιματοβαμμένα αντικείμενα περιμένεις να σε γιατρέψουν.
Τα βλέπεις αστραφτερά, σαν να σου χαμογελάνε και να σου υπόσχονται.
Μα κουράστηκα να βρομίζω τα χέρια μου, να φεύγω από τη φύση μου.
Δεν μπορώ.

Πώς φεύγω από αυτή τη φυλακή της απληστίας των ανθρώπων;
Πώς να τολμάω να ονομάζομαι άνθρωπος;
Πώς να γίνω;
Πώς να δεχτώ ότι για να διαλέγω εγώ άλλοι πεθαίνουν;
Να ηρεμήσω;
Να το σκεπάσω για να σκεφτώ καμιά αηδία να περάσει η ώρα;

Δεν φταίω εγώ, σκέφτομαι, με δικαιολογώ λίγο να ελαφρύνω το κλίμα ή μάλλον την ενοχή. Κουκουλώνοντας τη συνειδητοποίηση πως αγοράζω πολλά που δεν χρειάζομαι. Μα δεν χρειάζομαι άλλο σίδερο εκτός και αν προσπαθώ να πετρώσω την καρδιά μου.

Όχι, όχι εγώ.
Γυμνή θα έμενα για ένα κοίταγμα του ήλιου.


Swthria Mk

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου