Up is Down, Black is White.

«Up is down. Black is white. One day you wake up and you see that’s how the world is». Garth Ennis.

«Of course it could be the other way round, couldn’t it? If our magical landscape, our art and fairytale and fictions…if that goes bad, maybe the material world follows suit.»-Alan Moore

Οι παραπάνω ατάκες από δύο κορυφαίους σεναριογράφους κόμικς συνοψίζουν όλη τη δυνατή συζήτηση που έγινε, θα γίνει, και θα μπορούσε να γίνει για το πασίγνωστο πλέον «γκράφιτι που σκέπασε εν μία νυκτί το Πολυτεχνείο».

Το έργο δίχασε, όπως πάντα διχάζουν τέτοια έργα: Κριτικές επί της καλλιτεχνικής αξίας του έργου συγκρούστηκαν με προβληματικές περί του δικαιώματος ύπαρξης του, στον συγκεκριμένο χωρο όπου δημιουργήθηκε.


Σεντόνια προβληματικής γράφονται στον τύπο, όσα δε γράφτηκαν για τα βαμμένα σκαλια των Atenistas. Oι υποστηρικτές εκείνης της δράσης επανέρχονται ως πύρινοι καταδικαστές της τωρινής. Ξαφνικά εξαφανίστηκε το chest thumbing για την «ανάληψη πρωτοβουλιών αντί να τα περιμένουμε όλα απ’ το κράτος», και πήγαμε κατ’ ευθεία στο «ε, αφού τα κονδύλια δεν επαρκούν για τη φύλαξη, αυτά θα συμβαίνουν»: Αν δε βάλεις αρκετούς μπάτσους, art will be done to you, αποφάνθηκαν οι ίδιες μουρίτσες που πριν ενα μήνα ήταν «όλοι Σαρλί» . Up is Down.

Free press «αγκαλιάζουν τους γκραφιτάδες» την ίδια ώρα που στο εσωτερικό τους ακραιοκεντρώοι αρθρογράφοι καταδικάζουν την «κουλτούρα της ανομίας». Η «ατίθαση έρμπαν κουλτούρα» ανταποδίδει τη χειρονομία στα ίσα: πύρκαυλοι αναρχογκραφιτάδες θα δεχτούν να γίνουν «εξώφυλο και αφιέρωμα» τη μέρα ,ενώ το ίδιο βράδυ θα ζωγραφίσουν το πιό φρέσκο «μπατσοι γουρούνια δολοφόνοι» εργο τους που θα καταγραφεί στα ντοκυμαντέρ για την «ελλάδα της κρίσης». Black is White.

O Tζήμερος συναντάει το Στάθη στην κοινή τους επιχειρηματολογία ότι οι γκραφιτάδες είναι «οι δικοί μας ISIS». Κολιός και κολιός απ΄το ίδιο βαρέλι, η εξίσωση «αγανάκτηση και κρεμάλες στο Σύνταγμα οδηγούν στα καψίματα της μαρφίν» αντεστραμένο, «οι μουτζούρες στους τοίχους οδηγούν στους αποκεφαλισμούς ον κάμερα». Up is Down. Black is White.

Το έργο είναι αποτέλεσμα της Κρίσης (σύμφωνα με τους υποστηρικτές) ή αποτέλεσμα της Κρίσης (σύμφωνα με τους πολέμιους); Είναι αποτέλεσμα της Κρίσης, ανταπαντούν μέσω του έργου τους οι δημιουργοί του. Η παρέμβαση ωστόσο δεν έγινε επί Φορτσάκη, ούτε επί κατάργησης του Ασύλου απο ΒοριδοΑδώνιδες. Έγινε στον αμήχανο εξαρχειώτικο μή-χρόνο όπου αμάξια καίγονται πλέον λόγω της μοναξιάς της έλλειψης των ΜΑΤ, όχι εξ αιτίας της παρουσίας τους. Και το χειρότερο που μπορεί να συμβεί σε εναν καλλιτέχνη και το έργο του είναι να είναι so last year.

«-I-It’s not just the poverty. People were desperately poor in 1910, but at least they felt things had a purpose. How did culture fall apart in barely a hundred years?

-By becoming irrelevant, same as always»

-Alan Moore, Century: 2009

derveniotis