Sans domicile fixe

Sans domicile fixe (SDF) στα Γαλλικά.
Homeless στα Αγγλικά.
'Αστεγοι στα Ελληνικά.

Όπως και να τους πείτε, είναι άνθρωποι.
Άνθρωποι χωρίς σταθερή κατοικία.
Εκατομμύρια σε όλη την υφήλιο.
Χιλιάδες στην Αθήνα.

Νούμερα, αριθμοί, στατιστικές και ονομασίες.
Αλλά πάντα Ανθρώπους.
Σε ανθρώπους με ονόματα, με την δικιά τους ιστορία.

Ο κύριος Ανδρέας που έμενε στην Κουμουνδούρου απέναντι από τα γραφεία του Σύριζα και τον πείραζα ότι σαν βγει ο Σύριζα κυβέρνηση θα τον κάνουν επίτιμο μέλος.
Πέθανε λίγους μήνες πριν τις τελευταίες εκλογές.


Ο κύριος Δημήτρης που επιτύχαμε να τον βγάλουμε από τον δρόμο με πολύ κόπο και πολλές πιέσεις σε θεσμούς και ελπίζαμε ότι τα καταφέραμε.
¨Αφησε την τελευταία του πνοή στο Δαφνί.

Ο Γλαμ πάντα με το χαμόγελο στα χείλη, μακρυά από την χώρα του, το τελευταίο του στέκι στον Αϊ Γιώργη, ταξίδεψε στην γειτονιά των Αγγέλων και αυτός.

Η κυρία Ζωζώ που την πρωτοσυναντήσαμε στην Δεληγιώργη με τον σκύλο της τον Μπούμπι. Μας τραγουδούσε για την Βασιλεύουσα και ήταν φαν του Βασιλιά. Θυμάμαι με ρώταγε πότε θα παντρευτώ να μου στείλει δώρο. Γιατί η κυρία Ζωζώ είχε σύνταξη και σπίτι δικό της αλλά για λόγους δικούς της έμενε στον δρόμο. Ίσως εκεί έβρισκε περισσότερη ανθρωπιά. Πρώτα της έκοψαν τα πόδια λόγω μόλυνσης και μετά “ έφυγε “ και αυτή για το τελευταίο ταξίδι.
Και ο Μπούμπης για πολύ καιρό περίμενε πάντα στην τελευταία “ καβάντζα “ της.

Μιλάω πολύ για Θάνατο ε; Τι νομίζετε ότι υπάρχει εκεί έξω;
Εεε;;
Θάνατος.

Δεν υπάρχει happy end εδώ.

Δεν λέω ότι όλοι είναι καλοί άνθρωποι, έχουν και αυτοί τα κρίματά τους, τα λάθη τους, τις αμαρτίες τους αλλά παραμένουν άνθρωποι.
Άνθρωποι που είναι στον δρόμο σας όταν γυρνάτε από την δουλειά σας, όταν κάνετε τα ψώνια σας, όταν πάτε το παιδί σας βόλτα.
Και γυρνάτε το κεφάλι του παιδιού σας όταν τους αντικρύζετε, που επιταχύνετε να τους προσπεράσετε γρήγορα …
Μην σας “κολλήσουν”, μην σας χαλάσουν την οικογενειακή σας γαλήνη…

Μην ανησυχείτε.
Θα πεθάνουν αργά ή γρήγορα.

Και θα έφθανε ένα χαμόγελο, μία καλημέρα, ένα βλέμμα.
Όχι χρήματα αλλά σεβασμό.

Ξέρετε τι είναι να βλέπεις άνθρωπο να τουρτουρίζει ξαπλωμένος στο πεζοδρόμιο, να έχει υποθερμία με τα ρούχα του μονάχα και ένα χαρτόκουτο…

Ξέρετε τι είναι να σου λένε: “ Θέλω να πεθάνω “ και την επόμενη εβδομάδα να μην τους ξανασυναντάς πια…

Αλλά δεν ξεχνώ και τους ευυπόλητους πολίτες…εμάς…εσάς…να μου λένε " τι τους ταίζετε…αφήστε τους να πεθάνουν …να καθαρίσουμε …."

Οι νύχτες αυτές με στοιχειώνουν…έχω δακρύσει και έχω βλαστημίσει σε όλους τους θεούς και δαίμονες, έχω καταραστεί την ανθρώπινη ράτσα.

Αλλά τι σας λέω τώρα…
Ξεκινάει ένα νέο σήριαλ στο MEGΑ και σήμερα είναι και ο τελικός στο Dancing with the Stars, ποιος λέτε να κερδίσει;

Καληνύχτα

Υ.Γ.
Αφιερωμένο στον Δημήτρη, κάτω από την γέφυρα στο “Αλγέρι” που ντράπηκα να του μιλήσω την τελευταία φορά που βρεθήκαμε γιατί δεν μπορούσα να του δώσω ελπίδα, να ακούσω τον πόνο του για τα παιδιά που τον απαρνήθηκαν όταν φόρεσε καθαρά ρούχα και πήγε να τα δει…
Σκατά στα μούτρα μου ….

Κίμων