Πόσες φορές αναγνώστη, μέσα στη παγωνιά περνώντας δίπλα από έναν άνθρωπο που ήταν ξαπλωμένος κάτω με μία - δύο κουβέρτες το πολύ, ένα τεντωμένο χέρι με ένα πλαστικό ποτήρι και ίσως μια ταμπέλα ξωπίσω να λέει «βοήθεια, πινάο»; Πόσες φορές το είδες και ένιωσες απέραντη θλίψη και αναστέναξες βαθιά, λέγοντας ένα «κρίμα»; Πόσες φορές το ξέχασες όμως παίρνοντας την πρώτη στροφή στο δρόμο όμως και συνέχισες την πορεία σου;
Πολλές. Πολλές φορές θέλησες να βοηθήσεις. Όμως δεν το κάνεις, αντιστέκεσαι ακόμη. Φοβάσαι. Αδιαφορείς και λίγο ακόμη. Θα νιώσεις ώρες - ώρες ότι δεν σε αφορά το θέμα και ίσως σε αυτό θα έπρεπε να υπάρχουν αρμόδιοι φορείς που να είναι πιο οργανωμένοι και να μεριμνούν για αυτούς τους ανθρώπους. Την ίδια στιγμή νιώθεις θλίψη για αυτούς, ντροπή για εσένα και όλη την κοινωνία που περνά αμέριμνη από δίπλα τους και αηδία, συνάμα με θυμό για όλη αυτή την ανοσία που έχουμε καταλήξει να έχουμε όλοι και έχει γίνει η μέγιστη ψυχική ασθένεια. Μια ασθένεια κοινωνική, που σε κάνει να ξεχνάς τι είναι αλληλεγγύη, ανθρώπινη αξιοπρέπεια και σεβασμός. Μια ασθένεια ψυχική, που σε κάνει παρτάκια και αποξενωμένο από τους άλλους. Και οι άνθρωποι αυτοί έξω, να συνεχίζουν να βασανίζονται.
Ένας από αυτούς ήταν ο γιατρός Jim Withers στο Pittburgh της Pennlsyvania. Ξεκίνησε αρχικά τη ζωή παρέχοντας βοήθεια στον μετέπειτα συνεργάτη του, Mike Sallow, πρώην άστεγο και αποφάσισαν μαζί να βοηθήσουν στην παροχή περίθαλψης τους αστέγους που ήταν έξω στο δρόμο. Το σχέδιο ήταν απλό: Ντύνονταν άστεγοι για να μπορούν να τους προσεγγίσουν και να έρθουν πιο εύκολα κοντά τους!
Αυτό ως αποτέλεσμα έχει να έχουν περιθάλψει από το 1992 που ξεκίνησε η πρωτοβουλία, περίπου 26.400 ανθρώπους συνολικά με 1.200 άτομα ετησίως. Οπότε καταλαβαίνεις αναγνώστη, τι μπορεί ένας άνθρωπος να κάνει, αρκεί να το θέλει. Και όχι μόνο αυτό αλλά ο Withers κατάφερε να εμπνεύσει πολλούς φοιτητές Ιατρικής και εθελοντές βγαίνοντας και οι ίδιοι έξω στους δρόμους και βοηθώντας όσους ανθρώπους έχουν ανάγκη από τροφή, ιατρική περίθαλψη και ανθρώπινη ζεστασιά. Όλοι αυτή η ιδιωτική πρωτοβουλία κατέληξε να πάρει εθνικές διαστάσεις και να διαμορφωθεί μια Μ.Κ.Ο που φέρει το όνομα «Operation Safety Net» και αποτελεί τμήμα του Εθνικού Συστήματος Υγείας.
Όσον αφορά την Ελλάδα σημαντική είναι η βοήθεια των Γιατρών Χωρίς Σύνορα. Oι Γιατροί Χωρίς Σύνορα ανταποκρινόμενοι στις δυσμενείς καιρικές συνθήκες που έπληξαν την Ελλάδα τον Φεβρουάριο, προσέφεραν ιατρική φροντίδα και είδη πρώτης ανάγκης σε άστεγους, στο κέντρο προσωρινής φιλοξενίας αστέγων του Δήμου Αθηναίων και στους δρόμους της Αθήνας. Και πόσοι, άλλοι άνθρωποι, αναγνώστη μου υπάρχουν στην Ελλάδα και προσπαθούν μόνοι τους, χωρίς να τους μάθει ποτέ ο Τύπος, τα social media και τα ειδησεογραφικά γραφεία, πόση πολύτιμη βοήθεια και στήριξη παρέχουν καθημερινά σε αυτούς τους ανθρώπους, αφήνοντας λίγη τροφή, ρουχισμό και ό,τι άλλο έχουν τη δυνατότητα να δώσουν, σε ό,τι ο καθένας είναι ικανός να προσφέρει.
Γι' αυτό αναγνώστη μου, βγες έξω. Παράτα το Facebook και την εικονική πραγματικότητα. Πάψε να νιώθεις ανίκανος και ανήμπορος. Πάψε να τους λυπάσαι και να λες μονίμως κρίμα. Βγες έξω, με μια κουβέρτα, με ένα μπολ με φαγητό, με ό,τι περιττό θεωρείς πως έχεις στο σπίτι και δεν το χρειάζεσαι. Βγες έξω και δώσ' τα.
Άνοιξε την καρδιά σου και την ικανότητα σου να είσαι ον κοινωνικό. Ον που ζει σε μια κοινωνία και ενδιαφέρεται και για τους υπόλοιπους ανθρώπους και όχι μόνο για την πάρτη του. Αλλά και όν πολιτικό. Συμμετέχει και αυτό στις πρακτικές και αναλαμβάνει ευθύνες και πρωτοβουλίες και δεν μοιρολατρεί. Μην περιμένεις από τους φορείς. Κάνε κάτι εσύ, αν το σύστημα δεν μπορεί.
Θα καταλάβεις ότι σιγά - σιγά κάτι αλλάζει. Όχι ο κόσμος. Αυτό είναι αδύνατον. Αυτό που σιγά - σιγά θα αλλάζει και θα ωριμάζει, θα είναι το μέσα σου, η ψυχή σου, αναγνώστη.
Pink Freud
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου