Άι στο διάολο κύριε Σόιμπλε !

Στην αρχή μάς σκυλόβρισαν .
Μάς ταπείνωσαν .

Μάς γέμισαν ενοχές .
'Αλλες δικαίως και άλλες αδίκως .
Μετά άρχισαν οι σφαλιάρες .
Κι οι εκβιασμοί , οι απειλές .
Τις υπομείναμε με σκυφτό κεφάλι .

Κάτσαμε τιμωρία 5 ολόκληρα χρόνια .

Γογγύσαμε .
Αναστενάξαμε .
Νιώσαμε τα γόνατά μας να τα χτυπάει βαριοπούλα .
Χάσαμε το χαμόγελό μας .

Είδαμε να μην υπάρχουν ασθενοφόρα .
Να μην μπορούμε να πάρουμε φάρμακα .
Να στερούνται τα παιδιά μας ως και τα βασικά .
Αλλά κάτσαμε υποφέροντας σ ένα είδος κάθαρσης .
Σε μια τραγωδία χωρίς τέλος .
 

Είδαμε αυτοκτονίες .
Φίλους να γκρεμίζονται .
Τους πατεράδες μας να ψάχνουν το φθηνό μακαρόνι .
Τους γείτονές μας να ψάχνουν κάδους .
Ανθρώπους ανέργους, φίλους ν απολύονται, άλλους να βάζουν λουκέτο .
Τη ζήσαμε την απελπισία ως το τελευταίο μας κύτταρο .
Την είδαμε σε μάτια .
 

Το ένα μέτρο μετά το άλλο .
Τρομάξαμε .
Δεν ξέραμε για πού πάμε, τι θ απογίνουμε, πού θα πάει όλο αυτό .
Μάς κύκλωσε ο τρόμος .
Μάς εξόντωσε .
 

Και είπαμε να πιαστούμε από ένα κλαράκι , από το τίποτε, 

να σηκώσουμε  λίγο κεφάλι , να σταματήσουμε τ αδιέξοδο .
Χαζό ;
Χαζό .
Απάτη ;
Ίσως .
Ανάγκη μεγάλη όμως, να μη μείνουμε άλλο ακίνητοι .
Να κάνουμε κάτι .
Έστω ελάχιστο .
 

Και θα μάς πει ο Σόιμπλε τώρα πως μάς λυπάται ;
Τώρα ;
Τόσα χρόνια ποιος λυπήθηκε που γίναμε ένα τεράστιο εργασιακό κάτεργο

 που σφίγγαμε ζωνάρι και βλέπαμε κάθε βασικό δικαίωμα και κάθε έννοια δημοκρατίας να ευτελίζεται και να απαξιώνεται ;
Ποιος ;
Άι στο διάολο Σόιμπλε !
Κι εσύ και το ευρώ σου !
Στο διάολο !
Μπουκώσαμε .
Τ Ε Λ Ο Σ

 (της φίλης Αριστέας Σερεμέτη).

politikokoraki