Φεύγοντας νιώσανε θύματα, χτυπημένα από τις σκληρές και άπονες πλευρές μου.
Θύματα που ακόμα κείτονται περιμένοντας άλλοι τα κοράκια και άλλοι τους από μηχανής θεούς.
Ο χρόνος κάνει τον μύθο παραμύθι, ψέμα, λόγια. Λόγια εύκολα ειπωμένα, με την γλύκα της πρώτης φοράς, κάθε φορά.
Η προειδοποίηση στην πόρτα εισόδου δεν διαβάστηκε ποτέ με προσοχή, ήταν βλέπεις η λαχτάρα τέτοια που έκανε τα πάντα θολά γύρω μας.
Ο ρόλος χιλιοφορεμένος, όπως και τα εσώρουχα που πια δεν ξεχώριζες τα αρώματα, ούτε καν τα γυναικεία από τα αντρικά.
Είναι το σώμα προς κατεδάφιση και τα υλικά θα πωληθούν σε τιμή ευκαιρίας, εξευτελιστικής, όπως και οι τόσες υποσχέσεις περί αιωνιότητας.
Erina Espiritu
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου