Ελλάς Ελλήνων μεγαλοεργολάβων...

Για μια ακόμα φορά ''συγκλονίστηκε'' μια ολόκληρη χώρα από το τραγικό πολύνεκρο δυστύχημα στην Εγνατία Οδό... Για μια ακόμα φορά τα δελτία ειδήσεων ''έχυσαν τόνους από δάκρυα'' για τη θυσία στον Μολώχ της ασφάλτου, καταλήγοντας αβίαστα σε, απολύτως βολικά για τα συμφέροντα που εκφράζουν, συμπεράσματα για τα αίτια τόσο του συγκεκριμένου δυστυχήματος όσο και των υπολοίπων.

Κακόμοιροι ρεπόρτερς έτρεξαν μέσα στη βροχή στον τόπο του δυστυχήματος, ειδικοί και μη μοιράστηκαν την άποψη τους απλόχερα με μας τους κοινούς θνητούς και βομβαρδιστήκαμε από τεχνικές αναλύσεις για τα φρένα των επικαθήμενων, λες και ξέρανε κι από χθες τους όρους αυτούς, καταλήγοντας στο συμπέρασμα πως για όλα φταίει ο οδηγός της νταλίκας, του αυτοκινήτου ή του λεωφορείου, ανάλογα με τον πρωταγωνιστή της τραγωδίας κάθε φορά...


Και μετά από δυο μέρες όλα και πάλι ξεχάστηκαν και ξαναγυρίσαμε στη λάμψη της γκλαμουράτης βλαχομπαρόκ καθημερινότητας που πουλάνε τα Μ.Μ.Ε. εδώ και χρόνια... Όπως ξεχάστηκαν άλλωστε και τα παιδιά στα Τέμπη, οι μαθητές στο πέταλο του Μαλιακού Κόλπου, οι φίλαθλοι του Π.Α.Ο.Κ. επίσης στα Τέμπη και τόσοι άλλοι που ξεψύχησαν πάνω στην άσφαλτο...

Κανείς δεν υπάρχει, φαντάζομαι, που να έχει την παραμικρή αμφιβολία για το μερίδιο της ευθύνης του κάθε ενός από εμάς που βρίσκεται πίσω από το τιμόνι ενός αυτοκινήτου, μιας μηχανής, ενός φορτηγού ή ενός λεωφορείου. Όποιος το αμφισβητήσει αυτό είναι τουλάχιστον αφελής ή απλά ηλίθιος.
Όλοι γνωρίζουμε τον τρόπο απόκτησης των διπλωμάτων στη χώρα μας, όπου ακόμα και στην περίπτωση της απόκτησης τους μέσω της ευθείας οδού, είναι τόσο φτωχή η εκπαίδευση ενός νέου οδηγού που πραγματικά είναι να απορεί κανείς με το θάρρος του να τολμήσει να οδηγήσει έχοντας σχεδόν παντελή άγνοια του αντικειμένου. Με προσφορές στην εκπαίδευση, λες και πρόκειται για ράφι ενός σούπερ μάρκετ, και με αντιμετώπιση της όλης κατάστασης ως μια οποιαδήποτε αγορά όπου το μόνο που απασχολεί τον πελάτη είναι η τιμή...
Αλλά και με εκείνη την υπερφίαλη εγωκεντρική αντιμετώπιση της οδήγησης όλων εκείνων που τελικά θα καταφέρουν να επιβιώσουν της απειρίας τους και θα αντιμετωπίζουν όλους τους υπόλοιπους οδηγούς ως εμπόδια στο δρόμο τους προς την καρό σημαία ενός καθημερινού και διαρκούς Grand Prix...
Ένας λαός ρατσιστής, κωλοεγωιστής και κακομαθημένος σε όλα του που αποφάσισε να πιάσει το τιμόνι του κακοσυντηρημένου και ελλιπέστατα ελεγμένου αυτοκινήτου του και να ‘’δείξει’’ αυτός σε όλους τους υπόλοιπους τους άχρηστους...
Και βέβαια καλύτερα να μην ασχοληθούμε με την πονεμένη ιστορία του μαθήματος Κυκλοφοριακής Αγωγής στα σχολεία μας και τη στάση που κράτησαν στο θέμα όλες ανεξαιρέτως οι Κυβερνήσεις μέχρι τώρα...

Όχι, κανένας δεν αφαιρεί την τεράστια ευθύνη των οδηγών . Αλλά... Είναι οι μόνοι που φταίνε, όπως παρουσιάζονται από τα Μ.Μ.Ε. τα τελευταία χρόνια;

Ναι. Είναι αλήθεια. Τα τελευταία χρόνια έχει βελτιωθεί το οδικό δίκτυο με ρυθμούς πρωτόγνωρους για τα ελληνικά δεδομένα. Είναι όμως έτσι τα πράγματα στ’ αλήθεια; Είναι αρκετό αυτό για να αθωωθούν οι δρόμοι και όσοι τους κατασκευάζουν από την ευθύνη που τους αναλογεί; Ή απλά για μια ακόμα φορά κάποιοι μας παραμυθιάζουν, όπως γίνεται σε τόσους άλλους τομείς;
Κατ’ αρχάς να δούμε αν οι ‘’υπερσύγχρονοι’’ αυτοκινητόδρομοι, που μας παρουσιάζουν ως το όγδοο θαύμα και κόστισαν έξι φορές περισσότερο από οποιαδήποτε άλλη ευρωπαϊκή χώρα, είναι σύμφωνοι με τα πρότυπα και τις προδιαγραφές της υπόλοιπης Ευρώπης... Ξεκινάς να πας ένα ταξίδι και αυτό που συναντάς πέρα από συνεχείς αφαιμάξεις μέσω επικίνδυνα τοποθετημένων όπου να ‘ναι σταθμών διοδίων, άλλη τεράστια πονεμένη ιστορία αυτή, είναι ένας δρόμος με κάκιστης ποιότητας οδόστρωμα ακόμα κι αν είναι φρεσκοτοποθετημένο.
Ούτε λόγος βέβαια για αντιολισθητικό τάπητα ασφάλτου, πέρα από κάποια ελάχιστα σημεία... Και συ να ανάβεις κεράκια μην τυχόν πιάσει κανα ψιλόβροχο και αρχίσεις το πατινάζ τυφλωμένος από τα νερά που θα σου εκτοξεύει το προπορευόμενο όχημα...
Γυρνάς το βλέμμα σου στα αριστερά και αυτό που βλέπεις είναι ένα διαχωριστικό που μόλις το αντικρίσεις αρχίζεις τις προσευχές πιστεύεις δεν πιστεύεις μην τυχόν και βρεθείς πάνω του γιατί καταλαβαίνεις πως θα εμβολιστείς κανονικότατα από τα διάφορα σίδερα που το αποτελούν... Αλλά ακόμα και στα σημεία που είναι κατασκευασμένο το διαχωριστικό από άλλα υλικά, είναι τόσο χαμηλό, οικονομία γαρ πως θα βγούνε κι οι καημένοι οι εργολάβοι, που αν τύχει και αποφασίσεις να προκαλέσεις κι άλλο τη μοίρα σου και ταξιδέψεις βράδυ θα νιώθεις πως είδες το φως το αληθινό κάθε φορά που έρχεται κάποιος από το αντίθετο ρεύμα...
Σκυλιά, λαγοί, ως και αρκούδες πηγαινοέρχονται ανεμπόδιστα μπροστά σου, μπαινοβγαίνοντας ανενόχλητα αφού ούτε λόγος να γίνεται για γέφυρες διέλευσης ζώων ή για φράχτες που να αποκλείουν την πρόσβαση στον αυτοκινητόδρομο από το πλάι...
Και βέβαια, κερασάκι στην τούρτα είναι τα διαρκή έργα πάνω στα έτοιμα τμήματα των αυτοκινητοδρόμων, έργα που θαρρείς και δεν τελειώνουν ποτέ, η σήμανση που είναι απλά τραγική, η έλλειψη ενός ραδιοφωνικού σταθμού των αυτοκινητοδρόμων που θα ενημερώνει για οποιοδήποτε συμβάν και ο ρόλος της Τροχαίας που αντί να προλαμβάνει όπως οφείλει να κάνει, απλά τιμωρεί συμβάλλοντας έτσι στο περίφημο πλεόνασμα του προϋπολογισμού της χώρας με μπλόκα σε ασφαλή σημεία και ευθείες...
Κι όλα αυτά στην απίστευτη τιμή των 10 λεπτών το χιλιόμετρο περίπου για την διαδρομή Αθήνας-Θεσσαλονίκης, όπως αποφάσισαν οι κατασκευάστριες εταιρείες ότι θα εισπράττουν, έχοντας για σύμμαχο τους τα μεγάλα συγκροτήματα του Τύπου των οποίων είναι και όλως τυχαίως ιδιοκτήτες παράλληλα... Η διαπλοκή σε όλο της μεγαλείο. Και να έχεις και την Κυβέρνηση να χαρίζει διαρκώς εκατομμύρια Ευρώ στους μεγαλοεργολάβους που κατασκευάζουν τους αυτοκινητοδρόμους μας, όπως πολύ πρόσφατα ο Υπουργός Υποδομών για τον άξονα Κόρινθος-Τρίπολη-Καλαμάτα χαρακτηρίζοντας ούτε λίγο ούτε πολύ τους συγκεκριμένους εργολάβους ως ‘’αδικημένους’’...
Κι όλα αυτά εν τω μέσω της φοροκαταιγίδας που διαλύει τον κοινωνικό ιστό της χώρας.

Και αυτό που προξενεί τεράστια εντύπωση είναι σε καμία από τις επίσημες στατιστικές της η Τροχαία, κατά τρόπο ανεξήγητο, δεν αναφέρεται στο μερίδιο ευθύνης του οδικού μας δικτύου...

Και φυσικά, που να τολμήσει κανείς να αναφερθεί και στην κατάσταση που επικρατεί στις επαρχιακές οδούς, εκεί όπου πραγματικά το τόλμημα του να κυκλοφορήσεις είναι ίσως μεγαλύτερο από το να διασχίσεις με σχεδία τον Ειρηνικό Ωκεανό... Αυτή είναι μια ιστορία τόσο πονεμένη που θα ήθελε δέκα κείμενα για να περιγραφεί, κι αν φτάνανε κι αυτά κιόλας...

Την επόμενη φορά λοιπόν που θα αντικρίσεις ένα εκκλησάκι στο δρόμο ή περάσεις μπροστά από το μνημείο των αδικοχαμένων φιλάθλων του Π.Α.Ο.Κ. ή των μαθητών στα Τέμπη και το Μαλλιακό ή το σημείο που έχασαν τη ζωή τους πέντε μέχρι τώρα ανθρώπινες ψυχές στην Βέροια, αναλογίσου ποιοι είναι οι πραγματικοί δολοφόνοι τους...
Είναι καιρός να βγάλουμε από το λεξιλόγιο μας τους όρους ''δυστύχημα'' ή ''ατύχημα'' όταν αναφερόμαστε σε κάποιο τροχαίο και ν' αρχίσουμε να χρησιμοποιούμε τον όρο που αρμόζει πραγματικά στην τραγική αυτή κατάσταση... Δολοφονία...

Το βίντεο που πλαισιώνει το κείμενο είναι μια διαφήμιση του αντίστοιχου Υπουργείου Περιβάλλοντος της Βόρειας Ιρλανδίας και της οποίας η προβολή πριν τις 21:00' στην Ιρλανδική τηλεόραση έχει απαγορευτεί λόγω της βιαιότητας της.
Αναφέρεται στην απώλεια αριθμού παιδιών ίσου με το μέγεθος μιας σχολικής τάξης στη Βόρεια Ιρλανδία από το 2000 μέχρι τώρα λόγω υπερβολικής ταχύτητας.
Κανένας μας, φαντάζομαι, δεν θα τολμούσε να σκεφτεί καν τον αντίστοιχο αριθμό παιδιών στη χώρα μας που έχασαν τη ζωή τους για τον ίδιο λόγο...

Στέφανος Μαντζαρίδης