«Τα 'φτιαξε ο Μηνάς με την Ανέτα / Που
τα 'χε με το Δήμο τον τρελό / Χώρισε ο Χρηστάκης με την Τέτα / Και τα
'φτιαξε ξανά με την Ζωζώ / Και τα' φτιαξε η Μάρη με τον Άρη και τον Χάρη
/ Που τα είχε με την Ρένα και μετά με την Νανά / Κι ο Μιχάλης με την
Άννυ που τα είχε με το Γιάννη / Μπερδεύτηκαν και τα φτιάξανε ξανά / Τα
'φτιαξε η Μαίρη ξαφνικά με το Λευτέρη/ Που γουστάριζε την Νένα πριν
γνωρίσει τη Γωγώ / Που τα είχε με τον Άρη πριν τα φτιάξει με την Μάρη /
Και που κάποτε τη γούσταρα κι εγώ».
Κάπως έτσι την φαντάζομαι τη διαδικασία παροχής ψήφου εμπιστοσύνης, σαν το τραγουδάκι του Λουκιανού Κηλαηδόνη. Ο Σαμαράς θα ψηφίσει τον Βενιζέλο, ο Βενιζέλος τον Βορίδη, ο Βορίδης τον Άδωνι, ο Άδωνις τον Ντινόπουλο, ο Ντινόπουλος τον Μητσοτάκη, ο Μητσοτάκης τον Σκανδαλίδη, ο Σκανδαλίδης τη Βούλτεψη, η Βούλτεψη τον Λοβέρδο, ο Λοβέρδος τον Ταμήλο, ο Ταμήλος τον Απόστολο Κακλαμάνη, ο Κακλαμάνης τον Τζιαμτζή, ο Τζιαμτζής τον Χρυσοχοΐδη, ο Χρυσοχοΐδης τον Ψυχάρη (σ.σ.: συνήθως ψηφίζει Μπόμπολα), ο Ψυχάρης την Γκερέκου, η Γκερέκου την Άννα Μισέλ, η Άννα Μισέλ τον Παυλόπουλο, ο Παυλόπουλος τον Πλεύρη, ο Πλεύρης τον Κουτσούκο. «Έφαγε η Μαρούλα τον Μανώλη από τη Ρούλα / που του άρεσε και η Μίνα που του γνώρισε η Γωγώ / που τα είχε με τον Άρη πριν τα φτιάξει με την Μάρη / και που ίσως να την πήδηξα κι εγώ», καταλήγει το τραγούδι του Λουκιανού και η κατάληξις ουδεμία σχέση έχει με την ψήφο της εμπιστοσύνης.
Θα ψηφίσουνε ο ένας τον άλλο και μετά θα αγκαλιαστούν και θα φωνάξουν «νενικήκαμεν». Καλά, ρε φίλε, είμαι πολύ μεγάλος, με εμπιστεύεται ο Κυριάκος Μητσοτάκης, θα πει ο Σκανδαλίδης, όταν θα κοιταχτεί το βράδυ στον καθρέφτη του. Τι να πει, δηλαδή, και ο Λοβέρδος, που τον εμπιστεύεται ολάκερη Βούλτεψη; Μιλάμε για φοβερή εμπιστοσύνη, πατριώτες μου. Να την κάνεις κορνίζα και να τη βάλεις στη μέση - μέση του σαλονιού. Να την παίρνεις μετά την κορνίζα και να την φοράς καπέλο, για να μην σε αναγνωρίζουνε στον δρόμο και σου πετάνε μπανανόφλουδες.
«Νενικήκαμεν!», θα φωνάξουν και τα καθεστωτικά μέσα. Είναι μεγάλη υπόθεση να κερδίζεις τέσσερις μήνες πολιτικού χρόνου. Ξέρετε πόσα έργα μπορούν να ανατεθούν μέσα σε τέσσερις μήνες, πόσες συγχωνεύσεις μπορούν να γίνουν, πόσα δάνεια μπορούν να κουρευτούν; Σα να τα βλέπω τα πρωτοσέλιδα της επόμενης μέρας: «Ανάσα για την κυβέρνηση!», «Σάρωσε η κυβέρνηση», «Απαύτωσε η κυβέρνηση!».
Αυτή η κοινοβουλευτική διαδικασία έχει και ανθρώπινες πλευρές. Ο βασανισμένος συνάνθρωπός μας Γρηγόρης Ψαριανός είναι πλέον ανεξάρτητος βουλευτής, οπότε δεν θα αναγκαστεί να πάει στην τουαλέτα την ώρα της ψηφοφορίας. Αυτή τη φορά ο Γρηγόρης θα ψηφίσει φανερά, θα ψηφίσει σωστά, θα ψηφίσει εθνικά. Κυρίως θα ψηφίσει με καθαρά χέρια.
Κάπως έτσι την φαντάζομαι τη διαδικασία παροχής ψήφου εμπιστοσύνης, σαν το τραγουδάκι του Λουκιανού Κηλαηδόνη. Ο Σαμαράς θα ψηφίσει τον Βενιζέλο, ο Βενιζέλος τον Βορίδη, ο Βορίδης τον Άδωνι, ο Άδωνις τον Ντινόπουλο, ο Ντινόπουλος τον Μητσοτάκη, ο Μητσοτάκης τον Σκανδαλίδη, ο Σκανδαλίδης τη Βούλτεψη, η Βούλτεψη τον Λοβέρδο, ο Λοβέρδος τον Ταμήλο, ο Ταμήλος τον Απόστολο Κακλαμάνη, ο Κακλαμάνης τον Τζιαμτζή, ο Τζιαμτζής τον Χρυσοχοΐδη, ο Χρυσοχοΐδης τον Ψυχάρη (σ.σ.: συνήθως ψηφίζει Μπόμπολα), ο Ψυχάρης την Γκερέκου, η Γκερέκου την Άννα Μισέλ, η Άννα Μισέλ τον Παυλόπουλο, ο Παυλόπουλος τον Πλεύρη, ο Πλεύρης τον Κουτσούκο. «Έφαγε η Μαρούλα τον Μανώλη από τη Ρούλα / που του άρεσε και η Μίνα που του γνώρισε η Γωγώ / που τα είχε με τον Άρη πριν τα φτιάξει με την Μάρη / και που ίσως να την πήδηξα κι εγώ», καταλήγει το τραγούδι του Λουκιανού και η κατάληξις ουδεμία σχέση έχει με την ψήφο της εμπιστοσύνης.
Θα ψηφίσουνε ο ένας τον άλλο και μετά θα αγκαλιαστούν και θα φωνάξουν «νενικήκαμεν». Καλά, ρε φίλε, είμαι πολύ μεγάλος, με εμπιστεύεται ο Κυριάκος Μητσοτάκης, θα πει ο Σκανδαλίδης, όταν θα κοιταχτεί το βράδυ στον καθρέφτη του. Τι να πει, δηλαδή, και ο Λοβέρδος, που τον εμπιστεύεται ολάκερη Βούλτεψη; Μιλάμε για φοβερή εμπιστοσύνη, πατριώτες μου. Να την κάνεις κορνίζα και να τη βάλεις στη μέση - μέση του σαλονιού. Να την παίρνεις μετά την κορνίζα και να την φοράς καπέλο, για να μην σε αναγνωρίζουνε στον δρόμο και σου πετάνε μπανανόφλουδες.
«Νενικήκαμεν!», θα φωνάξουν και τα καθεστωτικά μέσα. Είναι μεγάλη υπόθεση να κερδίζεις τέσσερις μήνες πολιτικού χρόνου. Ξέρετε πόσα έργα μπορούν να ανατεθούν μέσα σε τέσσερις μήνες, πόσες συγχωνεύσεις μπορούν να γίνουν, πόσα δάνεια μπορούν να κουρευτούν; Σα να τα βλέπω τα πρωτοσέλιδα της επόμενης μέρας: «Ανάσα για την κυβέρνηση!», «Σάρωσε η κυβέρνηση», «Απαύτωσε η κυβέρνηση!».
Αυτή η κοινοβουλευτική διαδικασία έχει και ανθρώπινες πλευρές. Ο βασανισμένος συνάνθρωπός μας Γρηγόρης Ψαριανός είναι πλέον ανεξάρτητος βουλευτής, οπότε δεν θα αναγκαστεί να πάει στην τουαλέτα την ώρα της ψηφοφορίας. Αυτή τη φορά ο Γρηγόρης θα ψηφίσει φανερά, θα ψηφίσει σωστά, θα ψηφίσει εθνικά. Κυρίως θα ψηφίσει με καθαρά χέρια.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου