Σαμαράς όπως λέμε όλμος

Ήμουν χειριστής ΑΤ ΠΑΟ κι έχω ρίξει αρκετές αντιαρματικές βολές στο Λιτόχωρο. Κάθε φορά έτρεμε το φυλλοκάρδι μας μη σκάσει κανένα βλήμα στα χέρια μας. Το υπό κατάργηση τότε όπλο που μου έδωσαν ήταν πιο παλιό από τις κουβέρτες που αναγράφουν μάλιστα και το έτος «κατασκευής» τους (η δικιά μου, θυμάμαι, στη Χελιδόνα Έβρου έγραφε 1968 κι έκανε… ρίμα με τη σειρά μου, τη 268).

Με το χθεσινό περιστατικό στο Βόλο, ήρθαν στο μυαλό μου όλες οι κατάρες που έριχνα κατά τη θητεία μου σ’αυτό το γελοίο τσίρκο μιλιταρισμού που μας υποχρεώνουν να υποστούμε.


Σήμερα «κλαίμε» τρία παιδιά, όπως προχθές «κλάψαμε» πέντε ανθρώπους στην Εγνατία, όπως «κλαίμε» κάθε φορά που αντικρίζουμε θύματα της βλακείας που μας διέπει σαν κράτος ανεύθυνων ηλιθίων. Νάτο πάλι το κλισέ: Έχουμε τους ηγέτες που μας αξίζουν. Κι ας κλαίμε όσο θέλουμε.

drseeng