Δευτέρα 18 Αυγούστου 2014

Toy Story – Το παιχνιδάδικο


TOY SHOP 1
Στην μικρή μας πόλη, εγώ γνωρίζω δυο βασικά παιχνιδάδικα. Τώρα εννοώ, όταν ήμουν μικρότερος γνώριζα περισσότερα. Μέχρι και τα ψιλικατζίδικα που πουλούσαν στρατιωτάκια ήξερα, ένα προς ένα. Όμως τα τελευταία χρόνια, εξαιτίας ενός μικρούλη στην οικογένεια τα επισκέπτομαι συχνότερα, τι συχνότερα; Κάθε τρεις και λίγο. Τα δυο παιχνιδάδικα της πόλης, οπότε έχω άποψη. Το ένα είναι υπερπαραγωγή, εσχάτως «κεντρικό και υποκατάστημα» και παράρτημα πλέον γνωστής αλυσίδας με δήθεν επιτυχημένες διαφημίσεις, και εξαθλιωμένες εργασιακές σχέσεις για τις οποίες καμιά μαντάμ σουσου των μμε δεν βρήκε τίποτα να πει (είναι πολλά τα λεφτά, άλλωστε). Το πιάσατε; Βέβαια. Και πριν γίνει αλυσίδα, πάντα μου φαινόταν απόκοσμο, πολύ της ξεπέτας, και πανάκριβο. Δεν θα ξεχάσω τη μάνα του ιδιοκτήτη να φωνάζει και να τρομάζει τα πιτσιρίκια που πιάνανε άκουσον άκουσον τα παιχνίδια… Ιησούς χριστός νικά.


Το άλλο μικρότερο, αν και σε κεντρικό σημείο. Το έχει μια συμπαθέστατη κοπέλα, κληρονομιά από τον πατέρα της. Οικονομικότερο, της φτωχολογιάς που λένε. Αλλά πάντα με πα;ιχνίδια πολλά και ασφαλή. Άσε που δυο πράγματα έχω εκτιμήσει: από τη μια ότι οκτώ παρά έρχεται και το ανοίγει, πιστή σε έναν πατροπαράδοτο αταβισμό της χιακής αγοράς που λέει, ανοίγεις το μαγαζί για να το στολίσεις, να το περιποιηθείς, να πιεις τον καφέ σου με τον γείτονα καταστηματάρχη, να καλημεριστείς με τον περαστικό. Κι από την άλλη, γιατί σε αντίθεση με τα υπερφωτισμένα παιχνιδάδικα σαν σούπερ μάρκετ, είναι σκοτεινό με απίστευτα πράγματα στις γωνίες, με τρομερά παιχνίδια κρεμασμένα από το ταβάνι.

Προχτές μιλούσαμε με την ιδιοκτήτρια. Δεν βγαίνει. Η αγορά παιχνιδιού είναι ψυχολογία και πολυτέλεια. Άμα ο κόσμος ζορίζεται τι να αγοράσει; Η επιδρομή φόρων, τελών και τα σχετικά είναι αβάσταχτη. Το μήνυμα είναι: κλείστε τα μικρομάγαζα και άντε όλοι να ψωνίζουμε από τις αλυσίδες που όλα τα αντέχουν. Και οι παλιοί ιδιοκτήτες βουρ υπάλληλοι στις αλυσίδες που θα αγοράζουν μπιρ παρά την τεχνογνωσία σας (δεν ειρωνεύομαι, να πουλήσεις παιχνίδι είναι τέχνη). Αγόρασα ένα τρομερό νεροπίστολο (κι ένα παζλ, αλλά αυτό είναι κρυφό ακόμα σσσςςς) και είπα μην ανησυχείς, εμείς από σένα θα ψωνίζουμε. Κι ο εκστασιασμένος μικρός συγκατένευσε. «Από σένα, από σένα!» και την αγκάλιασε. Χαμογελάσαμε.

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου