Κατεβαίνεις κέντρο για δουλειές, κίνηση, αυτοκίνητα, καυσαέριο, άγχος, τρέλα.
Άνθρωποι με κατεβασμένα κεφάλια, ποιος να ξέρει τι σκέφτονται;
Ίσως την επόμενη δόση του δανείου τους, ίσως αν έχουν παρκάρει καλά.
Και εκεί που δεν υπάρχει κανένα ενδιαφέρον ,τίποτα να σου τραβήξει τη προσοχή (κακά τα ψέματα, και εσύ σ'αυτή τη μάζα ανήκεις και δεν σου φαίνεται τίποτα περίεργο). Το βλέμμα σου κολλάει σε μια φράση τύπου graffiti σ' έναν τοίχο. "ΟΛΑ ΕΙΝΑΙ ΔΡΟΜΟΣ" με κόκκινα μεγάλα γράμματα.
Εννέα η ώρα, έχεις αργήσει. Περπατάς όλο και πιο γρήγορα και προσπερνάς όποιον βρεθεί μπροστά σου.
Δεν σε νοιάζει κανείς, αρκεί να προλάβεις. Βλέπεις τους πάντες σαν δείκτες του ρολογιού που σου λένε "τρέχα".
Αυτά έχει η ζωή στη πόλη.
Αλλά δεν σε νοιάζει... Έτσι έχεις μάθει ή έτσι σε έχουν μάθει.
Τι σημασία έχει;
Και περιμένεις πώς και πώς να βρεθείς όσο το δυνατόν πιο γρήγορα πάλι πίσω από την πόρτα του σπιτιού σου, να κλειδώσεις και να κλειστείς στον κόσμο σου.
Το καταφέρνεις μετά από δώδεκα ώρες. Είσαι στο φρούριό σου, στο σπίτι σου.
Και εκεί ξεκίνησαν όλα.
"ΌΛΑ ΕΙΝΑΙ ΔΡΟΜΟΣ", τι θέλει να πει ο ποιητής σκέφτεσαι; Έλα, πάλι κρύβεσαι από τον εαυτό σου. Η ζωή σου είναι αυτή η φράση. Όμως σήμερα το πρωί τη βρήκες μπροστά σου - σε βρήκε - και οφείλεις να το παραδεχτείς. Βρε κακό που με βρήκε.
ΔΡΟΜΟΣ... είναι η οικογένεια σου, δρόμος είναι οι φίλοι σου, δρόμος είναι το άτομο που σου γεμίζει τη ψυχή και σε ξεκλειδώνει. Οι καλύτεροι σου φίλοι είναι τα λεωφορεία, τα πλοία, τα αεροπλάνα και τα τραίνα. Σε φέρνουν πιο κοντά στην ευτυχία.
" ΔΡΟΜΟΣ ΕΙΝΑΙ Η ΖΩΗ ΣΟΥ ΚΑΙ ΤΑ ΟΝΕΙΡΑ ΣΟΥ".
Μια ζωή με εύκολους δρόμους που πας ακόμα και με κλειστά μάτια, άλλα και με δύσβατους, που το άγνωστο και το δύσκολο σε τρομάζει.
Μικρά δρομάκια μοναχικά, όπως εσύ όταν θέλεις να εξαφανιστείς απ' όλον τον κόσμο μ' ένα μαγικό ραβδάκι και να γίνεις αόρατος όπως στα παραμύθια (ναι κι όμως, πιστεύεις ακόμα στα παραμύθια).
Λεωφόροι ολόκληροι με κίνηση, μεγάλες ταχύτητες και πολλά φώτα.
Όλοι τρέχουν, μαζί και εσύ.
Μονοπάτια που πρέπει να δημιουργήσεις όταν υπάρχει αδιέξοδος ή όταν κάτι δεν σου αρκεί.
Δρόμοι με ανηφόρες και κατηφόρες. Και καλά οι κατηφόρες είναι το μόνο εύκολο, δεν σε κουράζουν. Ακόμα και το αυτοκίνητο με σβηστή τη μηχανή προχωράει στη κατηφόρα.
Το λες και αδράνεια. Τι γίνεται με τις ανηφόρες;
Εκεί είναι η ζωή σου. "Ανηφόρες". Ανηφόρες που πρέπει να ανέβεις είτε μόνος σου, είτε με όσους αγαπάς. "Ανηφόρες" που δεν τις υπολόγιζες και ήρθαν και σε βρήκαν .Σ' αυτές τις ανηφόρες φαίνεται και ποιος είσαι, αλλά και τι μπορείς να αντέξεις. Μην κάνεις πίσω. Και οι "ανηφόρες" δρόμος είναι. Και ο δρόμος είναι όλη σου η ζωή (ας μην τα ξαναλέμε).
Πάρε φόρα, κατέβασε το κεφάλι και προχώρα.
Κάτι σε περιμένει στο τέλος του δρόμου.
Καλό, κακό, κανείς δεν ξέρει.
Ούτε και εσύ ο ίδιος δεν θα μάθεις αν δεν το τολμήσεις.
Φοβάσαι;
Ναι, το ξέρω, φοβάσαι.
Δεν είναι κακό όμως.
Είσαι άνθρωπος.
Έχεις το δικαίωμα να φοβάσαι, όπως έχεις και το δικαίωμα να κατακτήσεις τον κόσμο.
Πέρασε η ώρα, αρκετά, ήρθε η ώρα να κοιμηθείς. Αύριο ίσως να ανέβεις τη δική σου "ανηφόρα", ίσως να ανακαλύψεις τον δικό σου δρόμο.
Καληνύχτα!
"Ένα είναι το σίγουρο, μετά από κάθε "ανηφόρα" υπάρχει και μια κατηφόρα. Μπορείς να το αντέξεις... "
Κάτια Βελιάδη
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου